In de Royal Box van Wimbledon

Wimbledon is vermoedelijk het enige sportevent waarbij er meer aandacht is voor het publiek dan voor de wedstrijden. Sinds de oprichting in 1877 is het voor de society een ‘zien-en-gezien-worden’-moment met champagne, aardbeien en hopelijk een plekje in de Royal Box aan de zuidkant op Centre Court. De felbegeerde vierenzeventig zitplaatsen op deze tribune zijn voor ‘vrienden en speciale gasten van Wimbledon, zoals Britse en overzeese royals, staatshoofden, mensen uit de tenniswereld en sponsors’. De uitnodigingen worden tot op de dag van tevoren verstuurd, al worden er altijd een paar plekken vrijgehouden voor last-minute-vips.

Hollywood in de war

Onder hen vrijwel altijd de Middletons (de ouders en broer en zus van de prinses van Wales) en een filmsterrenasorti. Tom Cruise pakt er graag zijn momentje en in 2013 stalen filmsterren Bradley Cooper en Gerard Butler er de show met hun bromance vol hugs, selfies en high fives (een steward gebaarde zelfs dat ze het wat rustiger aan moesten doen).

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Beyoncé en haar man Jay-Z waren er in 2016. Voor alle Hollywoodsterren, gewend het middelpunt te zijn, geldt dat ze ietwat beteuterd reageren als blijkt dat ze achter saaie politici en de Middletons worden geplaatst. Beyoncé, gekleed in hooggesloten kant dat in een BBC-kostuumdrama niet zou misstaan, zat bovendien niet echt lekker in de wedstrijd, gezien haar zeer vertraagde gejuich toen Serena Williams won.

Dagvullend programma

Wie een uitnodiging heeft gekregen voor de Royal Box, dient zijn of haar agenda schoon te vegen, want het gaat hier om meer dan kijken naar een potje tennis. Om te beginnen is er een dresscode. De heren dienen te arriveren in een pak met sokken en een stropdas of jasje-dasje. Zevenvoudig F1-wereldkampioen Lewis Hamilton kreeg in 2015 dan ook geen toegang, hoe lelijk zijn lila broek en gebloemde blouse ook waren. Zonder stropdas geen tennis. Ook na een stropdas wordt er voor hem geen uitzondering gemaakt. Zie hier de macht van de All England Lawn Tennis and Croquet Club.

Dames worden verwacht in een chique jurk tot over de knie, al zijn een nette top en broek ook toegestaan. Ondanks de vaak hoge temperaturen wordt er gefronst over ontwerper met spaghetti-bandjes en andere kleding die veel bloot laat zien. Victoria Beckham zal niet snel nog eens in een soort negligé van haar eigen label arriveren, dat was echt een fashion-faux pas. Hoeden worden ontmoedigd om het zicht van de mensen achter je niet te belemmeren.

WIMBLEFUN
✔ Tijdens de eerste drie sets worden er foto’s van de gasten gemaakt. Die krijgen ze mee als souvenir, samen met een doosje bonbons en het programma.
✔ Sterke blaasbeheersing is wenselijk, je moet met de rij staan voor het toilet. Voor de vips is het iets beter geregeld, maar het houdt niet over.
✔ Elke dag ontvangt Wimbledon 39.000 bezoekers, die er samen 21.917 flessen champagne doorheen jagen. Plus nog eens 110.225 scones en 166.055 porties aardbeien met slagroom.

Discrete aankomst

Voor de vips is er een aparte ingang met een ondergrondse parkeergarage. Een lift brengt hen rechtstreeks naar het ‘clubhuis’ dat aan de Royal Box grenst. Waar normale stervelingen zich in de rij in de brandende zon of stromende regen staande houden met flesjes water, bruist hier de pre-lunch-campagne en tinkelen er ijsblokjes in longdrinkglazen. Meestal worden de spelers er op het balkon, bij een drankje (er is overigens ook koffie) met speciale Wimbledon-bonbons, op gedempte toon voorgesteld. Hierbij krijgen de gasten ook de gelegenheid om foto’s te nemen in de Royal Box voordat anderen arriveren.

Tijdens de wedstrijd mag er niet worden gefotografeerd, ook is het niet gepast bezoekende royals te kieken. Vervolgens wordt er om half twaalf een vroege lunch met warme en koude gerechten geserveerd. Denk aan heilbot, Galloway-biefstuk, asperges, kreeft uit Cornwall, een pasteitje met een gepocheerd ei, dat werk. Het dessert bestaat uit aardbeien met slagroom (de normale stervelingen kunnen een bakje gewone aardbeien kopen, de vips krijgen de Driscoll Jubilee voorgeschoteld, een elitezomerkoninkje) en zoiets als een peach crémeux (gepureerde perzik, room en gelatine).

Aldus gesterkt is het om één uur tijd om tussen het eikenhout in een van de comfortabele Lloyd Loom-stoeltjes te gaan zitten en minimaal te doen alsof de wedstrijd je mateloos boeit (en niet in te dutten, na de copieuze lunch met bubbels). Op de eerste rij beschikt men over beeldschermen, waarop tennis-aficionados replays kunnen zien of de wedstrijd vanuit een andere hoek kunnen bekijken. Hier murmelen intimi over de genoegten van ‘Wimbles’, zoals socialites het toernooi vol genegenheid noemen. Stewards delen op verzoek discreet flesjes Evian uit, maar hebben ook plaats achter de hand voor als het koel wordt. Omdat wedstrijden uren kunnen duren, wordt er met regelmaat een klein leren emmertje met snoepjes doorgegeven, voor wie qua bloedsuikerspiegel de aandacht bij de match wil houden.

Royal beschermvrouwe

De voorste rijen zijn voor de hoogste gasten, die als laatste arriveren (en als eerste mogen vertrekken). Catherine kreeg vorig jaar bij aankomst een staande ovatie (‘So sweet’, zei ze). Het was een van de weinige momenten in 2024 dat ze even in het openbaar trad tijdens haar kankerbehandeling. De prinses is sinds 2016 beschermvrouwe van de All England Lawn Tennis and Croquet Club, de organisator van Wimbledon, en wilde ‘haar’ organisatie niet in de steek laten. De club (en tennisverenigingen in het algemeen) mogen in hun handjes knijpen met een beschermvrouwe die ook zelf graag tennist. Bij hun buitenhuis Anmer Hall in Norfolk liet ze zelfs de tennisbaan verleggen, om minder last te hebben van de zon tijdens een potje.

Volgens Catherine’s broer James hebben prins William en zij nog nooit een partij uitgespeeld, bloedfanatiek als ze allebei zijn. Zowel zoon prins George als dochter prinses Charlotte spelen tennis en vergezellen hun ouders regelmatig in de Royal Box, wat de sport ook onder kinderen populairder maakt. Het is een heel verschil met koningin Elizabeth, wier hart vooral bij de paardensport lag. In haar vierenzestig jaar als beschermvrouwe van Wimbledon was ze slechts vier keer aanwezig, in 1957, 1962, 1977 en 2010. De laatste keer lunchte ze mee, keek naar een match met Andy Murray en verdween toen fluks. De reden was simpel: ze vond het gewoon geen leuke sport.

Prinses Anne zul je er ook niet snel zien. Die vindt zowel tennis als Wimbledon ‘behoorlijk intimiderend’. Vanuit de Royal Box is het uitzicht op de baan weliswaar fabuleus, maar dat geldt ook voor het uitzicht op de Royal Box. Tijdens de wedstrijd houden de media zo’n beetje non-stop de lenzen op de Lloyd Loom-stoeltjes gericht – het vraagt om bovenmenselijke zelfbeheersing om al die tijd gebeid naar het veld te blijven kijken. Anne ontbreekt het aan geduld daarvoor.

Fashion battle

Catherine, die in haar dagen als burger gewoon in de rij stond voor een kaartje op de tribune, kan dat wel opbrengen. Toegegeven, er komt wel eens een flinke zonnebui aan te pas, maar ze houdt het vol tot het eind. Dat moet ook wel, want ze is bij de finale degene die de prijzen uitreikt. Op de dagen voor de finales – Catherine doseert haar aanwezigheid wijselijk – kan Wimbledon ook altijd rekenen op de royal back-up van prinses Beatrice van York en haar man, Edoardo Mapelli Mozzi, beiden eveneens tennisenthousiast.

Bea gebruikt het toernooi daarnaast om zichzelf in de markt te houden als ‘Engelse roos’. Samen met Pippa Matthews-Middleton is ze altijd een van de winnaars van de officiële Fashion Battle tijdens het toernooi. Hoe lang een wedstrijd duurt, weet je bij tennis nooit. Op Wimbledon wordt vips in ieder geval tussen kwart voor vier en kwart over vijf een afternoon tea aangeboden op het balkon.

WAT IS EEN PIMM’S? Wie op Wimbledon rondloopt, ruikt overal pimm’s. Deze fruit- en kruidenlikeur op ginbasis smaakt een beetje kruidig/citrusachtig en is bij elke goede slijter te koop. Het wordt in Engeland aangemengd met bruisend citroenwater of gemberale en geserveerd met ijs, stukjes appel, komkommer, sinaasappel en – héél Wimbledon – aardbeien.

Elitair enclave

Wie vooral komt om te netwerken, hoeft amper iets van het tennis te zien. Wat mensen dan ook het meest koesteren aan deze luxe enclave is het gezelschap. Het is volgens insiders ‘een dwarsdoorsnede van de meest interessante mensen die zich op dat moment in het Verenigd Koninkrijk bevinden’. De meeste gasten beseffen dat het een ervaring is die je maar een keer in je leven meemaakt, wat al een band schept. Dát en het zeer exclusieve cadeau dat gasten in de Royal Box mee naar huis mogen nemen: een etuitje met daarop ‘Wimbledon’ en erin beautymini’s om koel te blijven. Niet te koop, elk jaar weer anders. Victoria, toch bekend om haar eigen gepureerde tasjes, mag het graag opzichtig laten rondslenteren in Huize Beckham. Dat zegt alles.