/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F04%2FItbCrk6kPTDL221745398948.jpg)
Heleen van Royen heeft zich nooit binnen één vorm laten vangen. Schrijven, performen, fotograferen: het draait bij haar allemaal om het vertellen van verhalen. En die verhalen zijn zelden vrijblijvend. “Ik ben eerder menskritisch dan maatschappijkritisch,” zegt ze. “Of dat nu met taal of met beeld is, ik wil mensen een spiegel voorhouden en tornen aan de vaste denkbeelden die ze hebben.”
'Ik ben een kunstenaar'
Ze aarzelt even, en zegt dan vastberaden: “Ik heb het in vijfentwintig jaar nooit durven zeggen, maar ik bén een kunstenaar.” De laatste tijd broedt ze op een bijzonder nieuw project: een expositie waarin ze haar eigen borsten centraal stelt – door de jaren heen. “Die expositie legt de evolutie van mijn lichaam vast. Mensen hebben er vaak moeite mee dat ik mijn eigen lichaam in de strijd gooi. Dat vind ik zo gek, want ik héb dat lichaam nou eenmaal, dus ik móet daarmee werken: het is mijn canvas.”
Dat ze zich laat inspireren door grote namen in de kunst, steekt ze niet onder stoelen of banken. “Ik bewonder Marina Abramović enorm. Zij maakt zichzelf tot onderwerp van haar kunst. Als ik twintig was, bouwde ik een volledige carrière op als conceptueel kunstenaar.” Haar meest spraakmakende optreden noemt ze zelf dan ook zonder aarzeling ‘conceptuele kunst’: “Samen met Donny Ronny deed ik een performance waarin ik in zwarte lingerie en handboeien een tekst voordroeg, terwijl hij me op een kar duwde en met een zweep bewerkte.”
F2F-account
Dit soort werk smaakt naar meer. “Dat bedenken en uitvoeren, daar word ik het gelukkigst van.” In samenwerking met schrijfster Lale Gül werkt ze aan een boek waarin ze de betekenis van seks door de verschillende fasen van het leven onderzoekt. “In dat verlengde wil ik, als experiment, een F2F-account openen, op een artistieke manier.” Ze lacht: “Het is natuurlijk vrij krankzinnig dat je dit doet op je zestigste. Maar ik wil ook verkennen waar mijn grens ligt. Dit project gaat absoluut een kunstzinnige uiting zijn.”
Vertellen zit Heleen van jongs af aan in het bloed. “Dat is mijn tweede natuur. Ik wilde ook altijd al een groot publiek bereiken.” En dat begon al vroeg: “Op de lagere school mochten we elke maandagochtend tijdens het kringgesprek vertellen over ons weekend. Toen al had ik het hoogste woord. Ik vertelde uitgebreid over mijn buitenspeelavonturen met mijn buurjongen Dirk en dan hing de hele klas aan mijn lippen.” Lachend voegt ze toe: “De ‘Dirkverhalen’ werden zelfs een begrip op school.”
Die vertellust blijkt erfelijk. “Veel praatjes hebben en verhalen willen delen, die karaktertrek komt van mijn vaders kant. Heel leuk vind ik het dat ik dat nu ook zie bij mijn zoon Sam, en zelfs al bij mijn kleinzoon Spencer van vier.”
Verder lezen?

Het hele interview met Heleen van Royen lees je in de nieuwste Nouveau. Deze is vanaf donderdag 1 mei te koop in de winkels of bestel je via tijdschrift.land.
- Thalia Brandt
- Stef Nagel