/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F03%2FtVvijEhkl6e7p51741616014.jpg)
Ze was niet bang, had geen spijt en liet met liefde los. De laatste dagen van Dieuwertje Blok waren volgens haar zus een weerspiegeling van hoe ze altijd in het leven stond.
Een strijdbare geest tot het laatste moment
Tessel beschrijft hoe Dieuwertje tot op het laatst de regie in handen hield. "Strijdbaar tot het moment dat ze zei: 'Jongens, het is mooi geweest, laten we op een mooie en lieve manier nu afscheid nemen en laat de dokter dan maar komen en mij rustig, zachtjes wegglijden, want het is oké geweest.'" Omringd door haar dierbaren, en na nog genoten te hebben van een laatste maaltijd – een hapje hachee met rode kool en aardappeltjes – overleed ze in alle rust.
Een realistische blik op de dood
Volgens Tessel had haar zus het moment van haar overlijden tot in detail geregeld. "Ze was niet bang voor de dood en vond het ook niet erg om dood te gaan. Beetje vroeg, maar het is nu eenmaal niet anders," vertelt ze. Het verdriet dat Dieuwertje voelde, was vooral voor de mensen die ze achterliet: haar echtgenoot, haar kinderen en haar zussen. "Maar helemaal niet voor zichzelf," voegt Tessel toe. "Ze zei: 'Ik heb 67 jaar een ongelooflijk mooi en rijk leven gehad.'"
Herinneringen aan een bijzonder thuis
Het gesprek vond plaats in het ouderlijk huis in Nederhorst den Berg, waar Dieuwertje samen met haar zussen opgroeide. Dit huis bleef een belangrijke plek voor haar. "Mijn ouders hebben hier tot hun dood gewoond en zijn een stuk ouder geworden dan Dieuw gegeven was. Mama werd 85 en mijn vader 94," vertelt Tessel. "Dieuw was hier hartstikke veel, zeker in de zomer. Lekker suppen en varen. Het was haar biotoop."
De zussen hadden zelfs het plan om later samen in het ouderlijk huis te gaan wonen. "Met het idee dat het in de reden lag, hoewel niemand dat wenste, dat Dieuws man (Peter de Bie, red.) waarschijnlijk wel eerder zou overlijden dan Dieuw. Dan zou zij hierheen komen en zouden wij samen oud worden. Nou, dat is dus niet gelukt."
Een leven vol liefde en vriendschap
Naast zussen waren Dieuwertje en Tessel ook elkaars beste vriendinnen. "Vroeger sleepte ik vaak mijn matras naar Dieuwertjes kamer. Dan lagen we hand in hand te kletsen over wat we allemaal zouden gaan doen en op wie we verliefd waren."
In de laatste weken van Dieuwertjes leven herhaalde zich dit ritueel. "Nu was het meer terugkijken. Zeer tevreden terugkijken. Af en toe pakten we even elkaars hand." Tessel beschrijft hoe de cirkel rond werd in die laatste momenten. "Ik moet alleen nog even wennen aan de cirkel. Daar ben ik nog niet helemaal, kan ik zeggen."
- RTL Boulevard, Wat blijft (NPO 1)
- NL Beeld