Diana Sno en Eric Corton over liefde, strijd en verbondenheid: 'Soms is een relatie gewoon niet leuk, soms ook héél erg niet leuk'

Relatie onder spanning

Soms is de liefde niet vanzelfsprekend. Diana en Eric blikken terug op een tijd waarin hun relatie op de proef werd gesteld.

DIANA: ‘Dat stonden ze eigenlijk wel. Het was een periode dat wij als partners uit elkaar wapperden. Soms is een relatie gewoon niet leuk, soms ook héél erg niet leuk.’

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

ERIC: ‘We zijn niet van het stoelen gooien of smijten met borden. Maar als je de gramschappen en verwijten niet deelt, gaat het fout. Dan worden ze groter en stiller en dan zijn ze op hun ergst, want dan knallen ze op een gegeven moment uit elkaar. Diana en ik hebben het weleens hardop gezegd: ‘Zoals het nu gaat, is het echt niet leuk. Zullen we uit elkaar? Wat doen we?”

DIANA: ‘Ik ben uitvoerig gaan nadenken over wat een relatie inhoudt en wat belangrijk voor mij is. Wij met z’n vieren op vakantie, zelfs in die periode dat het gewoon ruk ging, hadden het heel erg leuk. In de basis zat het heel erg goed. Probeer dat nog maar eens te vinden, iemand met wie dat kan.’

Bekijk ook

Diana Sno en Eric Corton: 'In alle vertrouwen doen we dingen los van elkaar' | Nouveau

Meer dan dertig jaar zijn Eric Corton (56) en Diana Sno (55) samen. Jaren waarin de allesverzengende liefde van het begin even dreigde te verstikken in ‘gramschappen en verwijten’. Wat ze ervan leerden: praten – ‘als iets je niet zint, moet je het zo vroeg mogelijk uitspreken’ – én luisteren.

ERIC: ‘Na die vakantie wisten we: we genieten van elkaar en van de kinderen en dat is nog steeds zo veel en zo veel voldoende, dat we het niet willen opgeven. In de loop der jaren hebben we geleerd dat als iets je niet zint, je het zo vroeg mogelijk moet uitspreken. In stilte je venijn wegslikken bestaat volgens mij niet.’

DIANA: ‘Een bom droppen hoeft geen onherstelbare schade aan te richten. Het is normaal als het af en toe niet lekker gaat. Dat wegpoetsen hoeft niet en doodzwijgen is al helemaal niet verstandig.’

ERIC: ‘Het ging om luisteren, sorry zeggen, vragen wat zou helpen en hoe de ander daaraan kon bijdragen.’

DIANA: ‘Wat Eric deed was oplossingen de lucht in gooien. Als we nou uit eten zouden gaan met zus en zo, dan zou daar vast iets moois uit rollen. En zou hij niet even bellen met die en die, wie weet kwam daar ook iets vruchtbaars uit.’

‘Uren, dagen, we nemen alle tijd die nodig is als een van ons fundamenteel ergens mee zit’

ERIC: ‘Ik nam weinig tijd om echt naar haar te luisteren terwijl dat precies was waar het om ging. Dat hebben we sindsdien echt veranderd.’

DIANA: ‘Uren, dagen, we nemen alle tijd die nodig is als een van ons fundamenteel ergens mee zit. Ook al is het een probleem van één, het wordt een probleem van twee als je niet luistert.’

ERIC: ‘Door een mindere periode heen komen, geeft verdieping in hoe je met elkaar omgaat en hoe je het leven met elkaar wilt rooien. Als het lukt is dat te gek.’

Bewondering voor elkaar en diens talenten

Ze kennen elkaars sterke en zwakke kanten door en door, maar bovenal bewonderen ze elkaars talent. DIANA: ‘Eric is een universeel mens. Hij kan eigenlijk alles en als hij het niet kan, leert hij het zichzelf aan. Zoals het schrijven van een toneelstuk. Hij is zonder vrees en stapt er met open vizier in. Waar ik last kan hebben van het impostersyndrome is Eric nooit bang om op zijn bek te gaan.’

ERIC: ‘Terwijl jij al minstens drie keer gevraagd bent om een toneelstuk te schrijven. Ik twijfel niet eens of je het kunt. Een vraag die ik mezelf stel bij het doen van iets nieuws is of ik er dood aan zal gaan als ik het probeer. Nee? Dan kan me niks gebeuren. Stel dat ik een toneelstuk schrijf en het is kut. Nou, dan heb ik gewoon een kuttoneelstuk geschreven. Niets meer dan dat. Maar ik snap ook jouw twijfels. Daarin zijn we alleen verschillend. Ik benijd Diana’s intelligentie op alle vlakken: analytisch, hoe de wereld in elkaar zit, emotioneel. Haar intelligentie getuigt van een volwassenheid waar ik nog een puntje aan kan zuigen. Zelfs in haar instabiele momenten schuilt heel veel wijsheid. Hoe zij bijvoorbeeld besluit het leven 180 graden te draaien, niet langer te acteren maar te gaan schrijven en scenarist te worden. Zo fucking cool vond ik het toen ze bij SpangaS begon als juniorscriptschrijver en doorgroeide naar een van de hoofdschrijvers. Ze kon verhaallijnen bedenken en doorvoeren en heeft ongelooflijk bijgedragen aan de diversiteit van die serie. Ze schreef mensen van kleur in de serie en introduceerde het eerste non-binaire personage op de Nederlandse tv. Veel kinderen en jongvolwassenen konden zich eindelijk herkennen in personages.’

Vrijheid, vertrouwen en verbondenheid

Na meer dan drie decennia samen hebben Diana en Eric een liefde gevonden die draait om vertrouwen, vrijheid en verbondenheid. DIANA: ‘Voor ons werkt het dat we verschillende levens leiden naast elkaar. Eric is, naast alles wat hij doet, kleinschalig boer in Kenia. Daar gaat hij twee, drie keer per jaar naartoe. Soms voor een hele maand. Mensen vragen of ik hem dan niet mis, of ik niet bij hem moet zijn. Ik vind het ook heerlijk om op mijzelf te zijn en mijn eigen ritme te voelen. Ik schrijf en ben literair redacteur voor verschillende uitgeverijen. Ik begeleid auteurs tijdens het maken van hun manuscript en werk met vaste auteurs, waaronder Thomas Olde Heuvelt. Ik zit vaak ‘in mijn hoofd’ als ik schrijf. Kan zelfs dromen in scènes. Soms is het fijn om de ruimte alleen te hebben. Voor Eric geldt hetzelfde. We respecteren elkaars ritme. Dat we in alle vertrouwen dingen los van elkaar kunnen doen, is geweldig en voor ons belangrijk. Zelfs als we fysiek niet bij elkaar zijn voelen we de band die we samen hebben opgebouwd.’

ERIC: ‘Vanaf januari sta ik in het theater met een solovoorstelling over dementie. De voorstelling heet Pa en is een vervolg op Ma, naar het gelijknamige boek van Hugo Borst. Dit keer vertellen we het beeld van de ziekte vanuit het perspectief van de vader. Ik zal zo’n negentig avonden spelen, weer veel van huis zijn. Als we fysiek niet bij elkaar zijn, als ik bijvoorbeeld voor langere tijd in Kenia ben, bellen we uitgebreid en zijn we onwijs benieuwd naar wat de een los van de ander heeft meegemaakt. Bij alle te gekke dingen die ik in Kenia meemaak, denk ik altijd het eerst aan Diana.’

Verder lezen?

Het hele interview met Eric en Diana staat in de nieuwste Nouveau, deze ligt vanaf donderdag 6 november in de winkel!