Diana Sno en Eric Corton: 'In alle vertrouwen doen we dingen los van elkaar'

We gaan foto’s scrollend door hun leven. We hebben het over de verschillende looks die vooral Eric Corton heeft gehad. ‘Moet je kijken wat een melkmuil’, over zijn jaren bij BNN. ‘En deze dan. Een dikke harses met een hangsnor’, over de jaren waarin de alcohol nog een trouwe vriend was. Foto’s van Diana Sno, zijn vrouw, met wie hij 31 jaar samen is. ‘Dat grijze haar staat jou zo ontzettend mooi.’ Foto’s van de kinderen, Morrison en Indy, al net zo maatschappelijk betrokken als hun ouders.

Eric: ‘Onze zoon Morrison kijkt met stijgende verbazing hoe de wereld aan het instorten is en hoe we met elkaar omgaan, en onze dochter Indy is activistisch binnen de lhbtiqa+- community.’ Als er een ding is wat Diana en Eric hun kinderen hebben meegegeven, is dat het belang van empathie, het denken aan een ander.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Eric: ‘Ik koester de diepe overtuiging dat we het in deze toch al uitdagende tijd, waarin we ook nog eens een milieuramp op ons af zien denderen, toch echt met elkaar moeten doen. Je kan alles naar je toe willen harken, een leuk leven leiden in een huis met vijftien slaapkamers met het idee dat de rest van de wereld de tyfus kan krijgen, maar dan maak je niet deel uit van het toekomstbeeld waar ik, waar wij, onderdeel van willen zijn. Waarom zijn wij gaan geloven dat succes iets is wat je afmeet aan de grootte van je huis? Ik zie veel mensen die het financieel heel zwaar hebben en hun uiterste best doen, maar ze redden het niet omdat de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt.’ Diana: ‘Die enorme kloof, de empathie verdwijnt erdoor. Elon Musk stelt zelfs dat empathie gevaarlijk kan zijn. Een veeg teken, want als je dat niet meer voelt, niet meer aan de ander denkt en kijkt hoe het met de ander gaat, creëer je een heel gevaarlijke wereld.’ Ze kunnen niet tegen onverschilligheid en praten passievol, ook over hun ontmoeting van dertig jaar geleden, toen de vlam in de pan sloeg op de set van Veronica-serie 20 Plus.

‘Ik had vriendinnen gehad met wie het hartstikke leuk was, maar niets kwam in de buurt van dit allesverzengende gevoel van liefde'

ERIC: ‘Ik was volkomen in de war toen Diana de repetitieruimte binnenliep. Kon niet stoppen met naar haar kijken.’
DIANA: ‘Ik vond Eric een mooie, grote kerel en gelijk interessant.’
ERIC: ‘We draaiden een pilot voor de serie. In afwachting of we de serie mochten maken, was ik bang Diana nooit meer te zullen zien. Ik liep op haar af en hakkelde: ‘Ik heb deze hele week alleen maar aan jou kunnen denken.’ Daarop liep ze direct weg.’
DIANA: ‘Dat was hersenverknettering, ik vond het ook zo intens wat je zei. Maar ik ben je achterna gerend met het antwoord dat ik ook aan jou had gedacht, maar dat ik me er geen raad mee wist.’
ERIC: ‘We hielden contact. Oud en nieuw kwam eraan en Diana zou het vieren bij Klap op de Vuurpijl, een hip feest van het Willem Beuker Kollektief. Ik had geen kaartje kunnen bemachtigen, wurmde me naar binnen met een bos rozen in mijn armen en zei tegen de beveiliger: “Ik moet naar binnen. De vrouw van mijn leven is daar.”
DIANA: ‘Vanuit de menigte zag ik Eric verschijnen met die rozen in zijn handen. Dat was strak.’
ERIC: ‘Ik had vriendinnen gehad met wie het hartstikke leuk was, maar niets kwam in de buurt van dit allesverzengende gevoel van liefde. Mijn hemel. Als ik híér geen vervolg aan zou geven, hoefde het nooit meer. Niet lang daarna vroeg ik haar ten huwelijk op een brug in de Jordaan.’ Lachend: ‘Daarna werd het supersaai.’

Bekijk ook

Carly Wijs over het lege nest syndroom: 'In de maanden voor zijn vertrek maakte ik van die liefdesverdrietruzies' | Nouveau

Zelf voelde ze zich tegengehouden door haar angstige moeder. Bij haar zoon Godfried wilde ze die fout niet maken, want, zegt actrice Carly Wijs (59) ‘ik ben eigenlijk ook een heel bange vrouw, maar... ik ben wél moedig.’

Wat is jullie vooral bijgebleven van die eerste jaren?
DIANA: ‘We werkten hard aan onze carrière. Bij Eric ging dat heel goed, bij mij was dat moeizamer. Dan is het lastig als je in hetzelfde vak zit.’
ERIC: ‘Voor jou was het aanpoten en zoeken. Op den duur vroeg je je zelfs af of acteren nog wel was wat je wilde. Bij mij stapelden de acteer- en presentatieklussen zich op. Ik stond ook vaak op het toneel. Met cabaretgroep Purper deed ik een tour van 270 avonden. 270 avonden waarop ik niet bij Diana en de kinderen, die er inmiddels waren, kon zijn. Ik had geldingsdrang. Scoringsdrang. Diana heeft veel meer op werk ingeleverd dan ik.’
DIANA: ‘Dat heb ik je ook weleens verweten, ja.’
ERIC: ‘En terecht. Als je elkaar dan zo weinig ziet, kan het gebeuren dat je elkaars taal even niet meer spreekt.’
DIANA: ‘Ik had vier jaar lang toneelschool gedaan, maar kreeg de jaren erna nooit het werk wat ik wilde. Het voelde alsof ik in de verkeerde tijd was geboren. Televisie was niet divers in die tijd. Mijn kleur zat toen écht in de weg.’

In een interview over die tijd zeg jij, Eric: ‘Ik had mijn mond open moeten trekken als ik in de zoveelste productie zat met alleen maar witte mensen.’
ERIC: ‘Dat had ik inderdaad moeten doen. Ik had me daar toen al over moeten uitspreken. Ik heb veel van die jaren geleerd. Eind jaren negentig bestond er helemaal geen discussie over inclusie en diversiteit. Ik herinner me een gesprek met Diana van jaren later, over Zwarte Piet. ‘Daar heb jij toch nooit last van gehad?’, vroeg ik. Ze begon: ‘Mág ik even?’, en vertelde wat voor verdriet ze er van heeft gehad. Voor mij was dat een eyeopener, ik had er nooit genoeg of op die manier over nagedacht. Zelfs niet met een vrouw van kleur.’
DIANA: ‘Toen ik stopte met acteren ging ik door een rouwperiode. Ik liep met een bult aan verdriet rond, een gevoel dat ik gefaald had, dat het me niet gegund werd.’

Verder lezen?

Het hele interview met Eric en Diana staat in de nieuwste Nouveau, deze ligt vanaf donderdag 6 november in de winkel!