Chantal Janzen open over botoxgebruik: 'Zo’n bolle hamsterkop had ik'

“Ook ik kijk ’s ochtends naar m’n kop en denk: wat zijn dit nou weer voor nieuwe lijnen?” schrijft Chantal Janzen op Instagram, naar aanleiding van haar nieuwste editorial. Ze vervolgt: “Leeftijdsverwarring is een hot topic, want laten we wel wezen: met alle middelen die er nu zijn om het verouderingsproces te vertragen, weet je soms gewoon niet meer hoe oud iemand is. En daarbij, wat maakt het uit?”

'Zie er nu beter uit'

Hierin vertelt Chantal onder meer hoe ze ooit een oud paspoort vond, uit de tijd dat ze eind twintig was. “Toen had ik nog nooit iets aan mijn gezicht gedaan, maar het leek juist alsof ik vanalles had laten doen. Zo’n bolle hamsterkop had ik. Ik hoorde het mezelf gewoon zeggen: ik zie er nu beter uit. Het was zo’n verschil.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

Chantal Janzen: 'Veel vrouwen moeten zichzelf eens een schop onder de kont geven' | Nouveau

Chantal Janzen bespreekt feminisme in de praktijk : 'Veel vrouwen moeten zichzelf eens een schop onder de kont geven.'

Aan niemand verantwoording schuldig

De aanleiding voor haar eerste bezoek aan een botoxkliniek is voor sommigen wellicht herkenbaar. “Toen ik 33 was en thuiskwam van vakantie met twee hagelwitte strepen midden op mijn voorhoofd, overwoog ik toch maar eens bij een botoxkliniek binnen te wandelen.” Haar goede vriend en visagist Leco van Zadelhoff waarschuwde haar gekscherend: “Als je te veel doet, knip ik je voor straf een veel te korte pony.” Hij is totaal geen fan van injecteren en naalden. “Maar er is niks mis met het experimenteren door mensen op dat vlak en je bent aan niemand verantwoording schuldig”, vindt ze desondanks.

Ouder worden als kracht

Hoewel ze met humor en realisme over haar uiterlijk praat, is haar kijk op ouder worden in bredere zin ronduit positief. “Mentaal gezien vind ik ouder worden ook een zegen. Ik heb het idee dat ik vanaf mijn 35e ineens veel meer snapte van het leven, zoals het ouderschap. Maar goed, uiterlijk is weer een ander verhaal…”