Anita Witzier vindt ouder worden bloedirritant: 'Bij echt álles heb ik een bril nodig'

Het ouder worden gaat gepaard met ongemakken – maar dat mag best besproken worden, vindt Anita Witzier (63). In haar nieuwe podcast Zestig & Zo, vertelt ze openhartig over de kleine, soms komische veranderingen die de jaren met zich meebrengen.

Kwaaltjes

“Bij echt álles heb ik een bril nodig. Als ik achter mijn laptop zit, in mijn agenda kijk, een recept moet lezen, de krant,” begint Anita. Zelfs haar telefoon bekijken is soms een uitdaging. “Bloedirritant. Het is geen ijdelheid, want of je nou een bril draagt of niet – dat maakt me niet zoveel uit.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Naast het gedoe met haar zicht merkt ze ook fysieke veranderingen aan haar lijf. “Mijn taille is minder geworden en mijn huid is droger. En dan die benen... ze worden gewoon niet meer bruin. Ze geven licht, zo wit als ze zijn. Net als die van mijn vader vroeger. Hoe is dat toch mogelijk? Er zit gewoon geen pigment meer in. Ook niet meer in mijn haar.” Toch ziet ze de dingen graag in perspectief: “Ik mag niet klagen, want ik heb heel fijn dik haar, hoor.”

Bekijk ook

Anita Witzier over de eetstoornis van haar dochter: 'Julia hield mij een spiegel voor' | Nouveau

Pas toen Anita Witzier het boek van haar dochter onder ogen kreeg besefte ze hoe ernstig haar eetstoornis was: 'Julia hield mij een spiegel voor.'

Rijp, letterlijk en figuurlijk

Dat brengt haar op een recent moment met haar visagiste. Die vroeg of ze haar donshaartjes wilde laten weghalen. “Ik zeg: ‘Laat ze lekker zitten.’” Maar dat leverde even later toch een onverwacht komisch moment op: “Ik was met mijn man aan het wandelen, het was heel mistig. Hij had een foto van me gemaakt en zei: ‘Kijk nou, je hebt een baard!’ En verdomd! Door al dat rijp zie je ineens al die kleine haartjes.”

Toch neemt Anita het ouder worden met de nodige humor én realisme. “Dat het lijf ouder wordt, kan ik eigenlijk best goed hebben. Wat ik ergerlijk vind, is dat je minder snel herstelt van een blessure of spierpijn.” En ook langere autoritten zijn inmiddels voelbaar: “Ik zit soms anderhalf, twee uur in de auto, voordat ik dan weer rechtop kan staan... Nou, dat is wel een hele gewaarwording hoor.”