'Elke dag balen van je spiegelbeeld, dat is lipoedeem voor mij'

Sylvia kreeg recent de diagnose lipoedeem en weigert zich daar bij neer te leggen, maar eerlijk is eerlijk: zelfs met goede moed valt het niet altijd mee. 

Zo gemotiveerd als ik tot nu toe ook ben, élke morgen, en élke avond voel ik een vervelende speldenprik. Dat gebeurt wanneer ik schaars gekleed voor de spiegel sta: in mijn nakie, of zo goed als. In ieder geval met mijn benen en kont niet veilig ingepakt in een jurk of jeans, maar blootgesteld aan licht, en daarmee ook aan mijn ogen, mijn eigen kritische blik.

Ik hou niet van mijn spiegelbeeld

Natuurlijk ken ik alle quotes en blogs en heersende meningen over ‘body positivity’, over ‘jezelf accepteren zoals je bent’. En ik vind het allemaal geweldig voor de mensen die dat echt zo voelen, die niet schromen om in mooie lingerie in een (online) magazine te gaan staan, maar ik zou het letterlijk voor een miljoen nog niet doen.

Elke keer zie ik die te zware benen, niet passend bij de rest van mijn lijf. Het enige verschil met vroeger is dat ik nu denk ‘Tsja, lipoedeembenen...het is wat het is, het gaat nooit weg. Je doet je best en je moet het er maar mee doen’, om vervolgens verder te gaan met waar ik mee bezig was. Ik probeer het zoveel mogelijk te negeren om te voorkomen dat mijn motivatie als sneeuw voor de zon wegsmelt.

#EerlijkeFoto vs #EerlijkeColumn