Cisca Dresselhuys wil terug naar het Kamerbreed Vrouwenoverleg

Er doet zich een apart verschijnsel voor, als het gaat om Caroline van der Plas. Na de grote politieke overwinning van haar BoerBurgerBeweging (BBB), blijkt dat ook tegenstanders van haar ideeën wel tevreden zijn met haar als persoon.

Caroline van der Plas

Zo schrijft Volkskrant-columniste Harriet Duurvoort bijvoorbeeld, dat zij als ‘linkse, grootstedelijke, veganistische vrouw, tegenstander van de intensieve veehouderij, kan leven met de overwinning van BBB. Met Caroline van der Plas kun je tenminste in gesprek. Een leuke, toegankelijke vrouw met het hart op de tong, wars van wolligheid en open genoeg om op momenten kritisch naar zichzelf te kijken en tot nieuwe inzichten te komen’.

Kamerbreed Vrouwenoverleg

Dat deed mij met heimwee terugdenken aan het Kamerbreed Vrouwenoverleg (KVO), een informele organisatie, die van 1981 tot 1995 heeft bestaan. Hierin zaten de vrouwelijke leden van de Eerste en Tweede Kamer.  Zij bespraken daar voor vrouwen belangrijke zaken zoals geweld tegen vrouwen, abortus, kinderopvang, betaald werk, sociale zekerheid en gezondheidszorg. Ook hadden ze regelmatig gesprekken  met premier Ruud Lubbers, waarin ze hem bijpraatten over vrouwenkwesties.

Samenwerking tussen politica's

Dat Kamerbreed Vrouwenoverleg was het gevolg van het laatste interview dat feministe Joke Smit vlak voor haar dood in 1981 gaf. Daarin zei ze, dat er een vrouwenpartij moest komen, teleurgesteld als ze was in de bestaande politieke partijen en hun visie op vrouwenzaken. Haar oproep had geen succes, maar een samenwerking tussen politieke vrouwen kwam er wél. 

Vrouwenbeweging

Dat heeft nog best wat moeite gekost, daar moesten buitenstaanders uit de vrouwenbeweging aan te pas komen, maar uiteindelijk stapten de kamervrouwen over de partijgrenzen heen en kwamen zo’n vier tot vijf keer per jaar bij elkaar.

Samenwerking

In die tijd werden besluiten genomen en wetten aangenomen, waarbij vrouwen van verschillende politieke kleur toch hetzelfde stemden, vaak anders dan hun mannelijke partijgenoten. Zo werd bijvoorbeeld de financiering van Blijf van m’n lijf-huizen geregeld en werd voorkomen dat de pil uit het ziekenfondspakket werd gehaald.

Cisca is pro-werken

Onlangs lanceerde minister Karien van Gennip van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de overheidscampagne ‘Wil je meer werken, laat het merken‘, die vrouwen moet overhalen meer uren per week te gaan werken. Heel nuttig, zowel voor de arbeidsmarkt, waar men zit te springen om personeel als voor de vrouwen zelf, want méér werken betekent méér verdienen en dat kunnen vrouwen goed gebruiken. 

Input van vrouwen is zo belangrijk

Onmiddellijk kwam er kritiek op deze campagne, ook van vrouwen. Dat had mogelijk voorkomen kunnen worden als er nog zoiets als het Kamerbreed Vrouwenoverleg had bestaan. Dan hadden vrouwen van tevoren met elkaar naar die campagne kunnen kijken en hun inbreng kunnen hebben op de uiteindelijke opzet.

Vrouwenzaken

Wil ik daarmee zeggen, dat vrouwen het altijd met elkaar eens zijn? Zeker niet. Gooi de woorden ‘moederschap’ en ‘fulltime werk’ maar eens in de groep en de verschillen vliegen je om de oren. Maar de geschiedenis van het KVO heeft geleerd dat men, al pratend, een heel eind komt in het vinden van goede oplossingen voor allerlei vrouwenzaken.

Dus: op de bres voor zoiets als een nieuw Kamerbreed Vrouwenoverleg!