Voor leuke 40+ vrouwen met stijl
Wies Verbeek

Ik mis het praten over seks

Wies (52) denkt met weemoed terug aan de spannende verhalen die ze vroeger met haar vriendinnen deelde.Oud worden heeft vooral veel voordelen maar een flink nadeel is dat er minder over seks gepraat wordt. Misschien heeft het meer te maken met het feit dat de meeste vriendinnen van mij, net als i...

Wies Verbeek

Wies (52) denkt met weemoed terug aan de spannende verhalen die ze vroeger met haar vriendinnen deelde.

Oud worden heeft vooral veel voordelen maar een flink nadeel is dat er minder over seks gepraat wordt. Misschien heeft het meer te maken met het feit dat de meeste vriendinnen van mij, net als ik zelf, al honderd jaar een vaste relatie hebben, maar dat hoort weer bij het ouder zijn. Immers, hoe jonger hoe groter de kans is dat je nog aan het scharrelen bent.
Toen we twintigers en dertigers waren, kwam het maar zelden voor dat een gesprek niet over seks ging. Als er weer een nieuwe man in beeld was, werd er uitgebreid gesproken over hoe hij was in bed, waarin hij goed was, of het een botterik was of juist heel lief, waar hij opgewonden van werd en waarvan niet. En natuurlijk wat jij superspannend vond aan hem of juist heel vreemd. De details zal ik hier niet vertellen maar leuk was het wel. Je wist precies bij welke vriendin je wel en niet terecht kon voor die details. Sommigen vonden het ook toen al een gênant onderwerp. Gelukkig had ik genoeg vriendinnen die geen moeite hadden met een stevig robbertje praten over seks.
Meestal waren het luidruchtige gesprekken met veel ‘oh’s’ en ‘ah’s’ en ‘meen je niet?’ en: ‘echt, zo vaak?’  Maar soms was het ook heel serieus of informatief. Dan hoorde je weer iets waarvan je dacht, ‘o gelukkig, ik ben dus niet de enige,’ of je kreeg advies als je met iets zat.
Maar dan nu. Niets van dat al. Het enige wat we elkaar zo nu en dan vragen is: doen jullie het nog vaak? Maar dat is het dan. Het komt allemaal doordat we inmiddels als stellen met elkaar bevriend zijn, de mannen zijn niet meer anoniem. Ik zou het voor mijn vriend P heel lullig vinden als al mijn vriendinnen precies wisten van hoe lang, hoe vaak en waar.
Net zoals ik het gek zou vinden als ik van een bevriend stel zou weten dat hij het alleen maar op zondagochtend in de keuken wil doen. Nou misschien kan dat nog net, maar daar houdt het wel mee op. Ik zou er elke keer aan moeten denken als we elkaar zien. Je wil je man toch een beetje sparen, hoe geweldig hij ook in bed is. En daarbij komt natuurlijk dat de verhalen een stuk minder spannend zijn dan vroeger, zo veel minder spannend dat het eigenlijk geen onderwerp meer is. Afijn, het is allemaal verklaarbaar maar jammer is het wel. 
 “Je moet er ook niet over praten,” hoor ik mijn collega’s zeggen, “je moet het gewoon doen.”  Ik geloof dat ze een punt hebben.