Voor leuke 40+ vrouwen met stijl
Sylvia Schaffrath

Hoezó kan ik niet tegen wijn?!

“Ik kan hartstikke goed tegen wijn! Mijn lijf moet dat alleen even opnieuw leren. En leren doe je het beste door élke dag te trainen. Vanaf vandaag drink ik dus gewoon elke dag een glas wijn. En in het weekend twee. Oefening baart kunst, dat weet elke gek. Dus ik ook. En dan leert, oké oké, herin...

Sylvia Schaffrath

“Ik kan hartstikke goed tegen wijn! Mijn lijf moet dat alleen even opnieuw leren. En leren doe je het beste door élke dag te trainen. Vanaf vandaag drink ik dus gewoon elke dag een glas wijn. En in het weekend twee. Oefening baart kunst, dat weet elke gek. Dus ik ook. En dan leert, oké oké, herinnert, mijn lijf zich vanzelf dat we het daar vroeger ook hartstikke over eens waren samen. Toen we ieder weekend, en soms ook al vrijdag, of donderdag, naar het café gingen om bier en slurpwijn te drinken. Gelukkig mogen we tegenwoordig wijn drinken in wat fijnere etablissementen zoals daar zijn La Bodega in Maastricht. Of ik het daar fijn vind omdat er geen fitgirls van 18 rondlopen weet ik niet maar het draagt er vast aan bij. Ik moet ook weer meer gaan sporten trouwens. Ik heb toen die poos drie keer, drie hè, luister je!, per week gesport. Toen werden het er twee. En nu is het er nog maar één.”

Ik mompel instemmend en zeg bemoedigend dat dat vanzelf weer komt. Wanneer ze minder druk is. Wat volgens mij dus never-nooit-niet gaat gebeuren, maar ach, de intentie is ook belangrijk. “Ja, dat ‘vroeger’ hè, dat is in dit geval wel een soort van gemarkeerde datum. Een overgangsrite van ‘voordat’ en ‘nadat’. Het woord ‘overgangsrite’ geeft het ook al weg natuurlijk… die poep-overgang.

Voor- en nadat ik voor het eerst midden in de nacht wakker werd in een kletsnat bed. Om freaking 3 uur ‘s nachts mijn bed verschonen terwijl om 6 uur de wekker gaat! Misschien toch eens zo’n  TenaLady luier proberen.

Voor- en nadat ik voor het eerst tijdens een gesprek met een cliënt voélde hoe het zweet me aan alle kanten uitbrak. Mijn haar nat werd achter in mijn nek en ik het zweet zo mijn bilnaad in voelde lopen.

Voor- en nadat ik tijdens etentjes meer dan eens wanhopig in mijn mans oor fluister ‘Ik zweet! Stink ik niet? Wel zeggen hoor! Ik wil niet stinken! Ben geen stinkdier!’

Soms voel ik me gewoon één grote wandelende opvlieger. Misschien toch maar eens aan de hormonen?”

Dat is het moment waarop ik hartgrondig ‘ja’ zeg. Dat ze dat gewoon gerust moet doen. Ik vind dat ook oprecht namelijk. Waarom zou je het jezelf zo nodeloos moeilijk maken? Ik vind dat echt zó typisch polderachtig Nederlands. Net als dat geneuzel over ‘door de pijn heen gaan met bevallen en ander oer-gedoe’. Ga toch weg. De vooruitgang is er ook voor ons hoor, niet alleen voor auto’s en ruimteraketten. In alle andere Europese landen slikken zowat alle vrouwen hormoonpreparaten en last time I checked zijn ze daar minstens zo gezond.

           Lees ook: 'Menstruatieverlof? Ik dacht dat het om een grap ging'

Maar ik probeer heus altijd heel tactvol, begripvol en genuanceerd te vragen ‘hoe voelt dat dan?’ Ik word tenslotte ook al 45 dus een mens kan maar beter voorbereid zijn. Ben niet voor niks sinds deze week de trotse bezitter van het ChapterFifty t-shirt van @karinbarnhoorn. Maar meestal stik ik gewoon van het lachen, soms van binnen, soms ook van buiten.

Helaas. Sorry lieve K. Het is ook wel een beetje je eigen schuld want je vertelt het gewoon te smakelijk. Waardoor ik dus weer denk ‘mwah, dat gaat allemaal wel meevallen straks’.  Bovendien, ik heb airco in mijn slaapkamer dus ik geloof niet dat ik al naar Fonq ga om een ‘plasmatje’ te bestellen voor in bed. Lijkt me ook dodelijk voor de sex. Denk ook dat Lief gierend van de lach uit bed rolt. Zul je zien dat ‘ie dat met z’n lange lijf heel onhandig doet waardoor hij zijn enkel breekt en ik ‘s avonds laat nog met ‘m naar de Spoedeisende Hulp mag. Wat zijn humeur dan weer niet ten goede komt. En ook daarmee wordt de sex niet geholpen.

Verder gooi ik gewoon mijn satijnen blouses de deur uit – ja, ik geef toe, dat gaat pijn doen –  want satijn en zweet is een ‘match made in hell’. Ik bedoel, het is nu een graadje of 27 en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt een satijnen blouse aan te trekken.

Samen met manlief op de bank liggen is er met dit weer voor zus en manlief ook niet meer bij. Dat plakt. En is klef. Dus liggen ze allebei op een andere bank. Ergens in het midden tussen die banken vinden hun vingers elkaar. Wel alleen de pinken, anders is het te warm.

Dit is een samenvatting van een gesprek tussen ‘zus’ en mijzelf. Aan het woord is mijn ‘sister by heart’ die me buikpijn bezorgt van het lachen wanneer ze me zulke dingen vertelt. Ik heb haar gewaarschuwd dat ze heerlijk blogmateriaal is en bij deze dus haar debuut :)

Love you sis!