Voor leuke 40+ vrouwen met stijl
Sylvia Schaffrath

‘Dit zeg je dus niet tegen je ex!’

Tieren tegen je ex? Sylvia heeft er alle begrip voor, want hij is uiteraard een ploert. Maar toch zijn er dingen die je beter even kunt inslikken, omdat ze gewoon echt (niet meer) kunnen.‘Hier ga je spijt van krijgen!’ en ‘Je vindt nooit meer iemand als ik!’ Het zijn twee voorbeelden van dingen d...

Sylvia Schaffrath

Tieren tegen je ex? Sylvia heeft er alle begrip voor, want hij is uiteraard een ploert. Maar toch zijn er dingen die je beter even kunt inslikken, omdat ze gewoon echt (niet meer) kunnen.

‘Hier ga je spijt van krijgen!’ en ‘Je vindt nooit meer iemand als ik!’ Het zijn twee voorbeelden van dingen die je niet tegen je ex moet zeggen. Het is wel even lekker om je hart te luchten, zeker met de volumeknop op 20, maar ze helpen je uiteindelijk niks. Heus. Wat ook niet het meest briljante is: ‘Ik ben toch veel leuker dan zij is?’. Trust me, werkt ook niet.

'Het duurde dagen voor ik over mijn diepe schaamte heen was'

Dat ik twee witte en twee rode wijn te veel op had, waardoor ik meer dan lichtelijk aangeschoten was, doet aan de bot- en rotheid niks af. Het zegt alles over mijn ex en zijn nu echtgenote, dat hij mij veilig naar mijn huis bracht in plaats van me een dodelijke blik toe te werpen en voorbij te lopen. Het duurde dagen voor ik over mijn diepe schaamte heen was en eindelijk een berichtje durfde te sturen: ‘Sorry.’

Klein maar o zo belangrijk

En toch is dat niet wat ik bedoel. Ik heb het over kleinere, maar eigenlijk betekenisvollere dingen. Zoals daar zijn: Je ex opbellen en dan zeggen 'met mij'. Je bent namelijk niet meer zijn of haar 'met mij'. Je bent nu gewoon 'met Daan' of 'met Emma'. Deze namen staan op 1 in de 'populaire jongens- en meisjesnamen'. Heel bewust gekozen, want voor ik het weet, stoot ik weer iemand voor zijn of haar (overgevoelige) hoofd.

‘Met mij’

Maar goed, als ik mijn Lief bel, zeg ik dus ‘met mij’, en omgekeerd zegt hij dat ook. Nu is bellen natuurlijk wel heel erg 2017 en zelf app of mail ik ook liever dan dat ik mijn mobiel pak om er daadwerkelijk mee te bellen, maar de keren dat ik het doe, zeg ik alleen tegen hem ‘met mij’.

'Sowieso vind ik het heel raar om mezelf aan te kondigen'

Je kunt het ook tegen je ouders zeggen of tegen goeie vrienden, maar niet tegen iemand waar je een liefdesrelatie mee had. Sowieso vind ik het heel raar om mezelf aan te kondigen. Ik bedoel, degene die ik bel ziet toch gewoon 'Sylvia' in het scherm verschijnen? Dat, of een andere naam die hij/zij me heeft toebedacht natuurlijk.

Anyway, wat ik zeggen wilde, 'met mij' impliceert intimiteit en vertrouwdheid. En natuurlijk kun je prima een goeie band met je ex hebben, in het geval van kinderen graag zelfs, maar je bent niét meer zijn of haar ‘met mij’.

Mijn voornaam afkorten? Liever niet

Dat geldt ook voor afkortingen van de voornaam als die niet voor de hand liggend zijn. Ik heet Sylvia dus ‘Syl’ ligt voor de hand en wordt te pas en te onpas gebruikt. Ik zeg ‘te onpas’ omdat ik er niet zo’n fan van ben als mensen die ik amper ken, of mensen die ik wel beter ken, maar niet zo heel aardig vind, mij ‘Syl’ noemen.

Heet je daarentegen Mariska, dan is de voor de hand liggende afkorting ‘Mar’, eventueel ‘Maris’. Noemde jouw ex je om welke illustere reden dan ook ‘Ska’ dan hou je daar dus mee op het moment dat je elkaars ex bent. Zo simpel werkt dat.

Agree to disagree?

Vind ik. De eerste keer dat ik dit poogde uit te leggen aan mijn Lief keek hij me aan en reageerde met een verbouwereerd ‘Hoezó?! Wat maakt dat nou uit?’ Tsja, dat is een gevoel. Uiteindelijk hielden we het maar op een ‘Mars-Venus-Ding’ en ‘agree to disagree’. Maar natuurlijk heb ik gewoon gelijk. Ik kreeg het alleen niet. Maar, zoals oma altijd zei: ‘Geduld is een schone zaak’.

'Tien jaar en minstens dertig van dergelijke gesprekken later wordt mijn gelijk alsnog bewezen'

Voor mensen zoals ik die geboren zijn zonder het geduld-gen is zo’n uitspraak natuurlijk alleen maar bere-irritant, soit. In dit specifieke geval heeft het zich wel geloond, want tien jaar en minstens dertig van dergelijke gesprekken later wordt mijn gelijk alsnog bewezen. Door Grace en Frankie. Twee van de meest fabulous ladies die ik ken. Zeventig-ish zijn ze en in het bezit van een boel levenservaring. Zij hebben dus recht van spreken. Ook omdat ze een heerlijk vilein gevoel voor humor hebben. Elk op haar eigen manier, dat wel.

Grote dank aan Grace & Frankie

©buzzfuss/123RF.COM

Als je nu denkt ‘wie zijn in hemelsnaam Grace & Frankie?’ Grace is een stijlvolle, zij het ietwat snobbish dame die behalve wijn ook graag een droge martini met twee olijven drinkt. Frankie is een joints rokende hippie.

Ze zijn getrouwd met respectievelijk Robert en Sol. Al 40 jaar. En dan vertellen de mannen tijdens een etentje dat ze al 20 jaar een relatie hebben. Met elkaar. Daarmee wordt het startsein gegeven voor één van de leukste series op Netflix: ‘Grace & Frankie’. Je kunt nu maar liefst zeven seizoenen bingen!

Mijn gelijk werd echter niet bewezen door één van deze twee fabuleuze dames, maar door de ex van één van hen. Die inmiddels dus getrouwd is met de ex van de ander. Ben je er nog ? ?) Hij zei, tegen het antwoordapparaat, 'It’s me' en na een korte stilte ‘I’m sorry, I know I’m not your it’s me anymore, I’m not allowed to say that to you anymore.'

Het zegt alles over mij dat ik na die woorden niet met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel naar het scherm keek, maar in plaats daarvan mijn handen triomfantelijk in de lucht gooide en hardop riep ‘yes!’

Het gevoel van een ballon die zachtjes leegloopt

Dus toen ik ‘s avonds mijn Lief weer zag, stond ik te popelen om hem hierover te vertellen. Met een brede glimlach heb ik hem fijntjes bijgepraat om vervolgens verwachtingsvol zijn reactie af te wachten. Nu kon hij niet anders dan toegeven dat ik gelijk heb. Toch? Tsja, nou, laat ik het erop houden dat het nog even moet inzinken:  Hij keek me aan, haalde o zo subtiel zijn schouders op en gaf me een zoen.

Om die wachttijd door te komen, hier nog een paar andere fijne series, nieuw én oud, compleet subjectief, en in compleet willekeurige volgorde:

Big Little Lies – allebei de seizoenen!

Een ijzersterke cast bestaande uit Reese Witherspoon, Nicole Kidman, Meryl Streep, Shailene Woodley en Laura Dern. Gebaseerd op het briljante boek van Liane Moriarty. Heel in het kort: het is niet alles goud wat er blinkt, keeping up appearances, het gras is niet altijd groener bij de buren en wat gebeurt er achter de voordeur van die mooie buurvrouw?

Op HBO Max, twee seizoenen

Scenes from a marriage

Hier heb ik het al eens over gehad, maar ik breng ‘m graag nog ‘ns bij je onder de aandacht,

Op HBO Max, mini-serie

Bloodline

“It’s complicated”, zeggen we dan, over duistere familiegeheimen. Drie seizoenen genieten

Op Netflix, drie seizoenen

Stateless

Ik heb deze miniserie in één ruk uitgekeken op de dag dat hij online kwam. Dat is nu twee jaar geleden, maar deels is het verhaal misschien wel actueler dan ooit.

Zes afleveringen, op Netflix

The Handmaid’s Tale

In de totalitaire staat Gilead zijn vrouwen staatseigendom. De weinige vruchtbare vrouwen moeten als dienstmaagd kinderen baren. Dit is ook het lot van June. Haar missie is: overleven en haar afgenomen dochter terugvinden. 

Het schijnt dat er mensen zijn die deze absolute must see nog niet hebben gezien. Aan al die mensen: ga ‘m kijken. Aan alle anderen: kijk ‘m nog eens. De tweede keer zie je meer details, en werkt het nog dieper op je in.

Op Videoland, vier seizoenen

Line of Duty

Een geweldige puur Britse politieserie die elk seizoen eigenlijk alleen maar beter wordt. Misschien deels omdat je de hoofdpersonen steeds beter leert kennen, maar dat is het zeker niet alleen. Line of Duty gaat over agenten van AC-12, een anti-corruptie-eenheid. ‘Interne Zaken’ zeg maar. Het is aan hen om ervoor te zorgen dat agenten niet corrupt worden, en diegenen die wel afdwalen te pakken. Subtiel en briljant gespeeld.

Op Videoland, vijf seizoenen maar liefst!

PS: Nog heel even over die exen hè? De ultieme genoegdoening is eenvoudig: live a happy life! ?