Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Prins Albert praat voor het eerst over het 'traumatische' ongeluk van zijn moeder

In een zeldzaam interview heeft prins Albert van Monaco gesproken over de traumatische dood van zijn moeder, prinses Grace.  Hij vertelt in het vraaggesprek - voor het programma In Depth with Graham Bensinger - ook dat zijn vader "nooit meer dezelfde man" is geworden na het tragische auto-ongeluk...

Prins Albert praat voor het eerst over het 'traumatische' ongeluk van zijn moeder

In een zeldzaam interview heeft prins Albert van Monaco gesproken over de traumatische dood van zijn moeder, prinses Grace. 

Hij vertelt in het vraaggesprek - voor het programma In Depth with Graham Bensinger - ook dat zijn vader "nooit meer dezelfde man" is geworden na het tragische auto-ongeluk, waarbij prinses Grace op 52-jarige leeftijd om het leven kwam.

Dol op haar kinderen: prinses Grace en de nog jonge Albert.

'Een trauma, vooral voor Stéphanie'
Albert (59) noemt het ongeluk "traumatisch" voor de koninklijke familie, met name voor zijn zus Stéphanie, die ten tijde van het ongeluk naast haar moeder in de auto zat. Grace Kelly overleed in september 1982 in Monaco, nadat ze de macht over het stuur verloor in een haarspeldbocht, waarna de auto in een ravijn terechtkwam. 

Verwerking kostte jaren
Prins Albert, de regerende monarch van het mini-vorstendom Monaco, vertelde dat het Stéphanie jaren heeft gekost om de gebeurtenissen te verwerken. Albert zocht zelf troost bij zijn familie, zo zei hij.

Prins Alberts moeder, Hollywood-ster Grace Kelly, werd prinses van Monaco nadat zij trouwde met prins Reinier III in april 1956.

Machteloos
Alberts zus Stéphanie, inmiddels 52, had meerdere verwondingen, waaronder gebroken ribben, een gebroken sleutelbeen en - zo bleek later - een gebroken nek. Maar het zwaarste was voor haar, zo vertelde Albert, "dat zij haar moeder niet heeft kunnen redden". Hij zei: "Weet je, het is de pijn van de wetenschap dat je ín die auto met je moeder zat, maar niet in staat bent geweest om haar eruit te trekken - of om dit te voorkomen. Dit was voor iedereen een traumatische ervaring geweest."

Bekijk ook: VIDEO Een glamoureuze blik op Monaco

'Echt rouwen duurde jaren'
Prins Albert vertelde ook dat zijn wijlen vader, prins Reinier III, die overleed in 2005, veranderde na de dood van zijn vrouw. "Natuurlijk was hij erg getroffen, hij is nooit meer echt de man geworden van vóór het ongeluk." Het heeft Albert ook jaren gekost om echt te rouwen. "Het heeft altijd tijd nodig om er weer bovenop te komen, met dank aan je familie, je vrienden en aan andere mensen die er alles aan doen om je je weer goed te laten voelen." 

Vreselijk nieuws tijdens het ontbijt
De koninklijke familie had op de fatale dag net ontbeten toen Alberts vader binnenkwam en hem vertelde dat er een ongeluk was gebeurd. "Mijn vader zei dat we naar het ziekenhuis moesten gaan, omdat mijn moeder en Stéphanie een auto-ongeluk hadden gehad. Ik heb geen seconde nagedacht en ben meteen met hem meegegaan, net als Caroline. Schokkend was het."

Hoop
"We wisten niet wat we moesten denken. Natuurlijk denk je eerst dat de situatie zal verbeteren en dat het vast niet zo ernstig is als het lijkt, dus... Die eerste uren waren intens en emotioneel." Albert voegt toe: "Pas later die avond bleek dat de uitslag alles behalve goed zou zijn."

'Ietwat andere familie'
De prins sprak ook nog over zijn leven in de spotlights. Iets waar hij als kind erg aan moest wennen. "Langzamerhand, ik was denk ik een jaar of vier, vijf, begin je te merken dat je opgroeit in een ietwat andere familie. Mensen hebben andere verwachtingen van je, maken zich druk om je. Dat was niet altijd gemakkelijk, nog steeds niet in vele opzichten", bekent hij. 

Lees ook: Nieuwe look voor prins Albert II

Geen keuze als kind
"Ik ben doorgaans best op mezelf, en dan is het een uitdaging om tegelijk een publieke persoon te zijn, om te speechen bijvoorbeeld. Maar dat ligt net aan de gelegenheid, en natuurlijk ontmoet je ook geweldige mensen. Als je jonger bent, probeer je hierin je weg te vinden en kun je al die verplichtingen best vervelend vinden - maar er zijn nu eenmaal dingen die je moet doen. Je leert al vrij snel dat je daarin geen keuze hebt; doe het met een lach en ga door." 
"Je kunt ervan weglopen en je eigen leven gaan leiden, maar in mijn geval zou ik dat respectloos vinden tegenover mijn vader en moeder en alles wat zij voor dit land hebben gedaan."