Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

'Ik schaam me dat ik me hogerop geslapen heb’

Marije (51) had er geen moeite mee om met flirten, teasen en soms een vrijpartij hogerop te komen. Maar sinds #MeToo ziet ze haar gedrag in een heel ander licht. 'Op mijn vijftigste verjaardag kon ik er niet langer omheen. Ik stond op, keek in de spiegel en zei: “Door vrouwen als jij zijn andere ...

'Ik schaam me dat ik me hogerop geslapen heb’

Marije (51) had er geen moeite mee om met flirten, teasen en soms een vrijpartij hogerop te komen. Maar sinds #MeToo ziet ze haar gedrag in een heel ander licht.

'Op mijn vijftigste verjaardag kon ik er niet langer omheen. Ik stond op, keek in de spiegel en zei: “Door vrouwen als jij zijn andere vrouwen misbruikt.” Het was de keiharde waarheid. Maar waarom die pas op mijn verjaardag tot me doordrong? Blijkbaar kan het getal vijftig rare dingen doen met een vrouw. Het voelde alsof ik een magische grens was overgestoken, waardoor ik de dingen ineens vanuit een totaal ander perspectief zag.' 

Hot topic

'Oké, dat perspectief was al behoorlijk aan het schuiven geslagen toen de #MeToo-discussie losbarstte. Ook op mijn werk was #MeToo een hot topic. Tijdens de lunch ging het wekenlang nergens anders over. In het begin probeerde ik het allemaal nog een beetje weg te lachen, af te doen als een hype, maar ik merkte al snel dat dat niet in goede aarde viel. Alle vrouwen op de afdeling hadden wel een of meer keren te maken gehad met ongewenste intimiteiten. Sommigen praatten er gemakkelijk over, anderen hadden zichtbaar meer moeite met het vertellen van hun, soms schokkende, verhalen. Ik voelde me er steeds ongemakkelijker bij. Op een dag was ik aan de beurt, vonden mijn collega’s. Wat waren mijn #MeToo-momenten? Was ik weleens stiekem in mijn billen geknepen, ongewenst bij mijn borsten gevat of ongewild gekust? Hoe ging ik om met seksuele toespelingen? Ik werd knalrood en mompelde iets van dat je daar in mijn positie waarschijnlijk minder mee te maken had en dat het toen ik jonger was allemaal niet zo speelde. Ze keken me ongelovig aan. Een van mijn medewerkers waagde het te zeggen: “Maar jij moet toch een heel mooie vrouw zijn geweest?”

Dodelijke opmerking

'Een dodelijke opmerking – in meer opzichten. De anderen aan tafel sprongen joelend voor me in de bres: “Hoezo?! Ze is nog steeds prachtig.” ”Heeft schoonheid iets met leeftijd te maken dan volgens jou?” ”Denk je dat alleen zogenaamd mooie vrouwen worden lastiggevallen?” Hoofdschuddend keken ze het arme kind aan. Ondertussen was ik een vat vol tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant stroomde ik over van genegenheid en trots voor deze intelligente en moedige vrouwen, die ik stuk voor stuk zelf had aangenomen. Maar met die warme gevoelens voor hen, groeide de afkeer van mijzelf. Ik was hun leidinggevende, maar ik kreeg sterk de indruk dat zij mij de baas waren waar het op karakter en moreel besef aankwam.' 

Mezelf vrijpleiten

'De dagen erna verkeerde ik in totale verwarring. Maar op mijn verjaardag was het dus ineens glashelder: ik was nooit een slachtoffer geweest, ik was dader! Geloof me, ik heb het geprobeerd; mezelf vrijpleiten. Het is me niet gelukt. Jeugdige onschuld is na je dertigste niet meer houdbaar als verzachtende omstandigheid. Verliefdheid? Nee, dat was nooit aan de orde. Berekenend als ik was, liet ik mijn hart erbuiten. Ook een ongelukkige jeugd, een afwezige vader en misbruik waren niet op mij van toepassing. Alleen een laag zelfbeeld met bijbehorende geldingsdrang zou het wellicht houden als ontlastende verklaring.' 

Mooi poppetje

'Mijn moeder zou zich rot lachen als ze dat zou horen. “Een laag zelfbeeld, jij?!” Ze zou het met dezelfde minachting zeggen als waarmee ze me altijd duidelijk maakte dat uiterlijk niet iets is om trots op te zijn. Zij vond het verschrikkelijk dat iedereen altijd maar zei dat ik zo knap was. “Alsof het een verdienste is,” riep ze vaak. Ze had een punt, maar de manier waarop ze het zei, kwetste mij. Bovendien vertelde ze me niet waar ik dan wel waardering om verdiende. In haar ogen was ik schijnbaar alleen maar een mooi poppetje, meer niet. Langzamerhand werd dat ook mijn overtuiging. Het had daarom geen zin om mijn best te doen op school; hoge cijfers zou ik toch niet halen. Dat ik mijn havodiploma heb gehaald, mag dan ook een wonder heten. Van mijn moeder moest en zou ik een vervolgopleiding doen, maar dat werd een ramp. Ik ging niet naar de lessen, studeerde niet en vierde alleen maar feest. Na drie jaar gaf mijn moeder het op en zette mij het huis uit.' 

De pakkenbar

'Ik trok in bij een vriendin en ging voortvarend op zoek naar een baan, die zo goed zou betalen dat ik snel op reis zou kunnen. Weg van scholen en prestatiedruk. Maar dat ging zo maar niet. Banen kon ik wel krijgen, maar zonder diploma had ik niets in te brengen tijdens de salarisonderhandelingen.Mijn vriendin wist raad. Ze zei: “Kom vrijdag naar de pakkenbar”- zo noemden wij cafés waar je een man met geld kon scoren – “dan stel ik je voor aan mijn baas. Jij bent precies zijn type.” Meer hints had ik niet nodig. Met mijn haar bevallig rond mijn schouders gedrapeerd en gekleed in een jurk die al had bewezen geen man onberoerd te laten, liep ik die vrijdagmiddag schijnbaar toevallig mijn vriendin tegen het lijf. En, hoe toevallig, ze was net met haar leidinggevende, Tim, in gesprek. Tim werd mijn eerste slachtoffer, hij tuinde er met open ogen in! Bij de introductie hield ik zijn hand een fractie langer vast dan nodig was en keek ik hem net iets dieper in de ogen. En ja hoor, hij was een en al aandacht. Vervolgens hoefde ik alleen nog maar te laten vallen dat ik net van school was en een baan zocht en hij zei: “Dat komt goed uit! We zijn op zoek naar een marketing-assistent, kom maandag maar even langs.” Die baan had ik in mijn zak zonder dat er naar een diploma werd gevraagd.' 

Hotelkamer

'Mijn nieuwe collega’s waren met stomheid geslagen. Want dat ik van toeten noch blazen wist, was overduidelijk. Om zijn gezicht te redden, spijkerde Tim mij geregeld na kantoortijd bij. Ik wist dat ik bij hem in het gevlij moest blijven om mijn baan te behouden, dus maakte ik geen bezwaar als het daardoor laat werd, of als hij dicht tegen me aan kwam zitten wanneer we de cijfers bestudeerden, of als hij vond dat het bijspijkeren ook tijdens een intiem etentje kon. Ik maakte ook geen bezwaar als hij zijn hand op mijn knie legde en zei dat cijfers geduldig waren. En ook niet als bleek dat hij tegelijk met een tafel in een restaurant ook een hotelkamer had gereserveerd. Aan het einde van deze broeierige inwerktijd, die al met al meer dan vijf jaar in beslag nam, was ik tot mijn grote vreugde een volleerd marketeer. Ik bleek dus toch te kunnen leren!'

Dreigement

'Ondertussen zat Tim zwaar in de rats; zijn vrouw had argwaan gekregen, we moesten elkaar dus maar wat minder zien. Ik stemde in, met een: “Maar misschien kun je me dan aanbevelen voor die functie op het hoofdkantoor?” Hoe gemeen van mij! Tim had meteen door dat dat een dreigement was: Krijg ik die baan niet, dan zul je nog wat beleven met je vrouw! Tim stelde, zoals te verwachten viel, alles in het werk om mij die baan te bezorgen. En dat lukte. Van marketing-assistent werd ik in één klap marketingmanager en had ik een afdeling van acht medewerkers onder mij. Wel lag ik daar meteen met mijn vrouwelijke leidinggevende, Marieke, in de clinch. Gelukkig vond ik steun bij Ivo, de commercieel directeur én mijn volgende slachtoffer. Ivo was een respectabele vijftiger, die ik geraffineerd om mijn vingers wond. Van seks is het tussen ons nooit gekomen. Dat was ook niet nodig, want bij hem waren mijn charmes voldoende om mijn zin te krijgen. Heerlijk vond ik het om Marieke daarbij het nakijken te geven. Op een gegeven moment raakte zij zo gefrustreerd dat ze ontslag nam. En raad eens wie haar baan kreeg? Juist…'

Geloosd via de achterdeur

'Mijn huidige baan heb ik te danken aan Steven. Ik ontmoette hem tijdens een congres in Denver. Het ging er daar behoorlijk wild aan toe en het had niet veel gescheeld of ook Steven en ik waren samen in bed beland. Dat leek mij echter niet verstandig, want hij had mij net verteld dat het bedrijf waar hij een sleutelpositie bekleedde, een droombaan te vergeven had. Ik heb me voor de deur van mijn hotelkamer uit zijn armen losgewrongen, hem plagerig in zijn nek gekust en zwoel in zijn oor gefluisterd: “Laten we niet te hard van stapel lopen. Als ik die baan krijg, zullen we elkaar nog vaak genoeg zien.” Die baan kreeg ik, en mijn impliciete belofte heb ik ingelost, meer­malen zelfs – zó gemeen was ik nou ook niet en daarbij, ik vond Steven echt wel leuk. Maar omdat Steven niet alleen bij mij, maar ook bij andere vrouwen zijn handen niet kon thuislaten, kwam hij in opspraak en werd hij, om rechtszaken te voorkomen, via de achterdeur geloosd.' 

Gênant

'Ik ben dus zo’n vrouw die via het bed van haar baas carrière heeft gemaakt. Dat op zich is al behoorlijk gênant, maar nog gênanter vind ik het nu dat ik me niet heb gerealiseerd hoe schadelijk mijn gedrag eigenlijk was. Nee, niet voor Tim, Ivo en Steven. Ik noem ze dan wel mijn slachtoffers, maar dat is natuurlijk onzin. Mijn werkelijke slachtoffers zijn al die vrouwen die tegen hun zin zijn betast, gestreeld en gekust. Als ik die vrouwen hoor praten, schaam ik me echt kapot. Want vrouwen zoals ik hebben dat grensoverschrijdende gedrag aangemoedigd. Puur en alleen omdat we er zelf beter van konden worden.'

De namen in dit artikel zijn gefingeerd.

Beeld: Dane Deaner/Unsplash

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in