Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Romana Vrede: 'Ik ken alleen maar powervrouwen'

Eerder vertelde Romana Vrede, befaamd sidekick van Matthijs van Nieuwkerk in DWDD, gelauwerd actrice, theatermaker en schrijver, al in Nouveau hoe ze dit jaar afscheid moest nemen van haar moeder. Ook zag ze haar autistische zoon Charlie (18) vertrekken naar een begeleid-wonen project. In deel tw...

Romana Vrede: 'Ik ken alleen maar powervrouwen'

Eerder vertelde Romana Vrede, befaamd sidekick van Matthijs van Nieuwkerk in DWDD, gelauwerd actrice, theatermaker en schrijver, al in Nouveau hoe ze dit jaar afscheid moest nemen van haar moeder. Ook zag ze haar autistische zoon Charlie (18) vertrekken naar een begeleid-wonen project.

In deel twee van het exclusieve interview dat Nouveau met haar had, gaat ze dieper in op haar werk, het belang van diversiteit en de liefde.    

Heb je het gevoel dat je als kunstenaar iets aan de maatschappij kunt veranderen?

‘Ik hoop van wel. Maar zelfs als dat niet zo is, dan is nietsdoen geen optie. Ik realiseer me dat seksisme en racisme altijd zullen blijven bestaan. Er zijn inmiddels betere wetten, er is recht op gelijkheid, maar er zijn nog altijd geen gelijke kansen.

Nog altijd wordt er gediscrimineerd op sekse, leeftijd, kleur, beperking... En toch bewegen we heel langzaam de goede kant op en ik denk dat kunst daaraan bijdraagt. Kunst in de breedste zin van het woord.’

Televisie bijvoorbeeld, waar je nu eindelijk ook diversiteit ziet? Zelfs in reclames zie je ineens gekleurde en gemengde gezinnen.

‘Ja, allemaal vrolijke, karamelkleurige mensen met grote bossen krullen. Iemand van mijn kleur zul je niet vaak tegenkomen. Het voelt een beetje als een modeverschijnsel. Nu is het hip om een zwart gezin in een reclame voor je product te hebben, maar als die trend overwaait, gaan we gewoon weer terug naar witte gezinnen.’

Jij groeide op in een witte wereld waarin je je als meisje moest identificeren met ‘blonde prinsesjes’. Hoe was dat?

‘Het gaf me het gevoel dat ik mislukt was: te groot, te grof... Ik paste niet in het plaatje. Nu heeft dat ook met mijn persoonlijkheid te maken. Mensen dachten vroeger altijd dat ik een jongetje was.

Het beeld van een vrouw is toch nog altijd zacht en wit, met roze wangetjes en dansend haar, maar ik heb kroeshaar en dat danst niet.’

Dat lijkt me dodelijk voor iemands zelfbeeld.

‘In het begin besef je niet eens dat je steeds aan het omdenken bent. Je verplaatst je in de situatie waar je ogenschijnlijk niet op lijkt, totdat je iemand ziet die volkomen op je lijkt. Dan pas realiseer je je hoe hard werken het aldoor was om die vertaalslag te kunnen maken.’

En dan krijg je na de toneelschool te maken met dat all-white repertoire.

‘Ja, dachten ze dat je een grap maakte als je zei dat je Ophelia zou kunnen spelen. “Wat jij? Nee, niet jij!”’

Waarom is dat nog steeds niet veranderd?

‘Het is wel een beetje veranderd. In elk geval bij Het Nationale Theater waaraan ik verbonden ben.

Powervrouwen
  • Roger Neve