De corona-kerst van Els (47) eindigde in een familieruzie

'Ik weet niet of dit nog goed komt en ik vind het vreselijk.'

Els: "De feestdagen worden bij ons altijd in familieverband gevierd. Kerst is, met Pasen, het moment dat we eigenlijk altijd bij elkaar zijn. De rest van het jaar komt het er niet zo van, omdat we vrij ver uit elkaar wonen.

Vooral mijn moeder vindt het heerlijk om alle kinderen en kleinkinderen bij elkaar te hebben. En om eerlijk te zijn vind ik het ook altijd reuze gezellig, samen een eind lopen, samen eten, samen spelletjes doen – op zich niks bijzonders, maar toch tradities waar ik aan hecht.

Dit jaar kon dat natuurlijk allemaal niet. We hadden onderling een soort schema gemaakt waarin we om de beurt toch even langs kunnen gaan en afgesproken om dat dan in de tuin toen. Mijn vader is 83, mijn moeder is 81, geen leeftijden om risico mee te nemen als het om corona gaat.

'Kerst is kerst en we vieren het NU'

En toen kwam die lockdown. Ik zette meteen in de familieapp dat we kerst ook best een beetje ludiek in de zomer van volgend jaar zouden kunnen vieren. Mijn jongere zus was het ermee eens, mijn broer vond het allemaal flauwekul: 'Kerst is kerst en we vieren het NU.'

Tot mijn stomme verbazing koos mijn moeder zijn kant. Of het nu frustratie was over al die maanden voorzichtig moeten zijn en al haar sociale activiteiten moeten missen – ik weet het niet. Maar zij zette ook in op het normaal laten doorgaan. Dat was in het weekend voor kerst. Ze had de rollade en pasteitjes al in huis, er diende kerst te worden gevierd.  

'Mam, ben je levensmoe of zo?'

'Mam, ben je levensmoe of zo?' appte ik. Twee tachtigers in het bijzijn van drie gezinnen met in totaal vier pubers en vijf kinderen, dat is toch gewoon een superspreader-event?

Daarna escaleerde het al snel. Mijn normaal gesproken nuchtere moeder was opeens een viruswappie. Mijn vader was minder fel, maar zei dat het leven niet eeuwig stil kon blijven staan door een virus. En de vrouw van mijn broer hitste de boel nog even wat verder op met 'alternatieve feiten', zoals ze de kolder die ze uitkraamde omschreef.

Dit is de vrouw die deze zomer ook per se op vakantie naar Spanje wilde en een valse gezondheidsverklaring bij zich heeft om geen mondkapje te hoeven dragen omdat ze dat flauwekul vindt. Ik ken haar sinds de tijd dat ze op festivals alle pillen slikte die ze te pakken kon krijgen, maar een wetenschappelijk gecontroleerd vaccin? Daar peinst ze niet over.  

'Ik wist ook niet goed meer wat ik moest doen'

Mijn zus was intussen in tranen en ik wist ook niet goed meer wat ik moest doen. Ik heb nog op mijn moeder ingepraat. Gezegd dat corona niet zomaar even weg was omdat het kerst was en dat het indruiste tegen alle regels. Strijdlustig meldde ze dat ze schijt had aan de regels – de eerste keer ooit dat ik haar dat woord heb horen gebruiken - en dat zelf wel bepaalde wat er bij haar thuis gebeurde.

Ik hoorde dat de adrenaline door haar lijf gierde, ze was niet meer voor rede vatbaar. Dus haar wil geschiedde. Eerste Kerstdag zat ze met het gezin van mijn broer aan de kerstdis. Mijn zusje had afgezegd met de smoes dat iedereen in haar gezin verkouden was. Om de lieve vrede te bewaren zijn wij nog wel langs geweest voor een tuinbezoekje. Ik had zoals elk jaar het toetje gemaakt, dat hebben we er achter gelaten na twintig minuten op ruime afstand ongemakkelijk met elkaar te hebben gepraat.

'Het was 'Doe toch niet zo kinderachtig' en 'Het is maar een griepje'

Het was twee keer een heel eind rijden om door mijn broer en mijn schoonzus te worden bespot. Het was 'Doe toch niet zo kinderachtig' en 'Het is maar een griepje'. Dat vond mijn moeder weer heel vervelend, want die vond het best fijn dat we toch even waren gekomen, dus de sfeer was om te snijden – ik was blij toen we weer in de auto zaten.

De vraag is hoe we nu verder moeten. Deze hele toestand is geëscaleerd in een ruzie op de familieapp, waarbij ik zoveel akelige dingen naar mijn hoofd heb gekregen dat ik daar niet zomaar overheen kan stappen.

Tegelijk vind ik het ongelofelijk dat mijn broer en schoonzus nu opeens de favorietjes van mijn ouders zijn, omdat ze de gezondheid van pa en ma, zichzelf én hun eigen bubbel in gevaar hebben gebracht.

'Mijn familie: brave burgers, behalve als het hen niet uitkomt'

Ik heb de afgelopen weken op het nieuws heel veel mensen gezien die zeiden dat ze voor de maatregelen waren, maar intussen wel liepen te winkelen in de drukke stad. Mijn familie is dus blijkbaar net zo: brave burgers, behalve als het hen niet uitkomt. Zo dom, zo ontzettend zelfzuchtig – aan deze mensen, mijn familie incluis, hebben we het te danken dat Nederland nu al maanden aan het voortsukkelen is. Het maakt me boos, maar vooral ook heel machteloos.  

'Er is zoveel gezegd, er zijn zoveel verwijten gemaakt…'

Dat er nu zo'n tweespalt in de familie is, vind ik enorm verdrietig. Ik weet niet of dit nog goed komt. Er is zoveel gezegd, er zijn zoveel verwijten gemaakt – de frustraties van dit hele rotjaar, kwamen er allemaal uit, over ons heen.   

Daarnaast maak ik me grote zorgen over mijn ouders. In het gunstige geval gaat het allemaal goed en zijn ze niet besmet. Met het risico dat ze dan denken dat er wel meer kan en ze de grenzen nog meer gaan opzoeken. En in het slechtste geval worden ze ziek en is het afwachten. Ik begrijp dit niet, is het allemaal al niet lastig genoeg zonder de ellende op te gaan zoeken?"

Foto (c) Getty Images

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in