Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Oekraïne's First Lady Olena Zelenska: 'Ik spreek mijn man alleen nog telefonisch'

'Raak niet gewend aan de oorlog, maak er geen statistiek van.' Ruim een maand geleden leefde Oekraïne's First Lady Olena Zelenska, zoals zoveel vrouwen in haar land, een volstrekt normaal bestaan. Ze werkte, ze maande haar zoon van negen en dochter van zeventien over hun huiswerk, ze deed boodsch...

Oekraïne's First Lady Olena Zelenska: 'Ik spreek mijn man alleen nog telefonisch'

'Raak niet gewend aan de oorlog, maak er geen statistiek van.'

Ruim een maand geleden leefde Oekraïne's First Lady Olena Zelenska, zoals zoveel vrouwen in haar land, een volstrekt normaal bestaan.

Ze werkte, ze maande haar zoon van negen en dochter van zeventien over hun huiswerk, ze deed boodschappen, ze ondernam dingen met haar man, president Volodymyr Zelensky. En toen begon de oorlog die het leven van al haar landgenoten en haarzelf volkomen ontwrichtte. Vogue Ukraine wist per email een interview met haar te houden, hierbij een paar highlights.

'Een invasie leek ondenkbaar. In de eenentwintigste eeuw? In de moderne wereld?'

Olena Zelenska: "Ik herinner me het begin heel goed. Het was een normale werkdag en avond: de kinderen kwamen uit school, de gebruikelijke huishoudelijke klusjes, voorbereidingen voor de volgende schooldag. We waren gespannen. Er werd veel gepraat, overal, over een mogelijke invasie. Maar tot op het laatste moment leek dat ondenkbaar. In de eenentwintigste eeuw? In de moderne wereld?"

'Het is begonnen.' Dat was alles wat hij zei'

"Ik werd wakker, ergens tussen vier en vijf van een hard geluid. Ik besefte niet meteen dat het een explosie was. Mijn man lag niet meer in bed."

"Toen ik opstond, zag ik hem al aangekleed staan, in een pak zoals gebruikelijk (dit was de laatste keer dat ik hem in een pak en wit overhemd zag – daarna droeg hij alleen nog militaire kleren). 'Het is begonnen.' Dat was alles wat hij zei."

Olena en Volodymyr in 2019

Ze vertelt dat er eerder verwarring dan paniek was: "Wat moeten we doen met de kinderen?" "Wacht," zei hij. "Ik laat het je weten. Maar voor het geval dat: pak documenten en wat essentiële spullen."

Tegen haar kinderen was ze eerlijk over wat er aan de hand was: "Kinderen zouden dit niet moeten zien, maar geen kind in Oekraïne dat het niet meekreeg. De beste strategie is de waarheid." Ze probeerde kalm en opgewekt te blijven, ze legde uit dat het nodig kon zijn om naar de kelder te gaan of alle lichten uit te laten.

Ze had gehoopt als gezin bij elkaar te kunnen blijven, maar werden gescheiden: de kinderen en zij gingen naar een safe house, haar man woonde vanaf dat moment in een militaire omgeving: "Sindsdien heb ik Volodymyr alleen nog telefonisch gesproken."

Olena en Volodymyr in 2020

Ze spreekt trots over het verzet van haar landgenoten en de eendracht onderling. Maar haar hart bloedt om de verliezen, de verwoesting en de enorme stroom vluchtelingen die niets liever zouden willen dan gewoon weer in hun eigen land wonen.

'Hoe leg je aan een kind uit dat het niet in zijn of haar eigen bed kan slapen?'

"Hoe is het om ergens te wonen waar je niet eens je eigen kleren hebt?" vraagt ze zich af. "Hoe leg je aan een kind uit dat het niet in zijn of haar eigen bed kan slapen? Het is een test die je niemand toe zou wensen."

Wat vraagt ze van ons? "Raak niet gewend aan de oorlog, maak er geen statistiek van. Blijf protesteren, blijf eisen dat je regering actie onderneemt. Oekraïners zijn net zoals jij, alleen is ons leven ruim een maand geleden radicaal veranderd.  Oekraïners wilden hun huizen niet verlaten. Nu hebben ze vaak geen huizen meer."