Monique des Bouvrie: 'Ik wil weer stomweg in een deuk liggen'

De ondernemer en ontwerper openhartig over haar jaar na Jan.

Bijna een jaar geleden overleed Jan des Bouvrie, maar voor zijn vrouw Monique voelt het niet of hij weg is. Met nieuw elan, passie voor haar vak en het leven zelf richt ze zich vol op de toekomst. Een keuze die ze eerder al maakte toen ze zelf ziek was: ‘NOW IT’S YOUR TIME!’

Ze zegt misschien iets te snel en iets te luid dat het ‘heel goed’ met haar gaat. Dat registreert ze zelf ook meteen. Monique des Bouvrie wil alles zijn, maar niet zielig. Dat is ze ook niet, daarvoor houdt ze te veel van het leven.

Ze is niet in een gat getuimeld na de dood van haar man, niet hulpeloos in een hoekje gaan zitten, niet gaan zitten wach­ten op redding.

Redden doet ze zichzelf heel goed. Ze staat vol overtuiging met haar gezicht naar de toekomst, zoals haar goede vriend Leco van Zadelhoff het zo mooi ver­woordt. Met nieuwe levenslust staat de ontwerpster stevig overeind, compleet met een alweer bomvolle agenda.

Dat wil niet zeggen dat er geen verdriet is bij de vrouw die 34 jaar samen was met Jan des Bouvrie, de gelauwerde designer met wie ze bijvoorbeeld Het Arsenaal begon en dat tot een groot succes maakte.

Ze is vooral iemand met een eigen signatuur en een enorme wil om te (over)leven en te creëren

Het verdriet slaat op de vreemdste momen­ten toe, maar Monique is haar eigen per­soon, geen verlengstuk van de liefde van haar leven. Ze is vooral iemand met een eigen signatuur en een enorme wil om te (over)leven en te creëren. Van haar werk, ontwerpen, bedenken, inrichten, wordt ze intens blij.

Ook nu de man met wie alles begon, met wie ze twee kinderen kreeg en de hele wereld afreisde, er niet meer is. Jan was klaar om te gaan, vertelt ze. De desig­ner had prostaatkanker en nam na een lang ziekbed zelf de regie in handen.

Jan was klaar om te gaan, vertelt ze

Hij en Monique hebben daardoor heel bewust afscheid van elkaar kunnen nemen. Voor de ontwerpster bleek vervolgens, tot nie­mands verbazing, werk het beste medicijn tegen het verdriet. ‘Je moet door,’ licht ze haar eerdere te snelle ‘heel goed!’ toe.

Hoe is je leven veranderd na het overlijden van Jan?

‘Dat was eigenlijk al veranderd toen hij er nog was. In de laatste periode van zijn leven deed ik al heel veel dingen alleen. Hij was door zijn ziekte al tijden minder energiek en snel moe.’

Was Jan nieuwsgierig naar de dood?

‘Vroeger was hij er bang voor, maar ik denk dat hij er heel erg over heeft nagedacht. Doodgaan was voor hem uiteindelijk niet meer iets negatiefs. Het voelde als een bevrijding; zijn lichaam was hem tot last geworden. Het was klaar.’