Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Loretta Schrijver: 'Wat meer zelfspot zou geen kwaad kunnen'

Een gesprek over humor, diëten en een geluksvogel zijn. Humor is een rode draad in het leven van Loretta Schrijver, maar ook een beetje een vlucht. Achter het goedlachse gezicht van Koffietijd zit een tegen­draadse rebel voor wie somberheid pijnlijk vertrouwd is. Gelukkig kan ze ook dat relativer...

Loretta Schrijver: 'Wat meer zelfspot zou geen kwaad kunnen'

Een gesprek over humor, diëten en een geluksvogel zijn.

Humor is een rode draad in het leven van Loretta Schrijver, maar ook een beetje een vlucht. Achter het goedlachse gezicht van Koffietijd zit een tegen­draadse rebel voor wie somberheid pijnlijk vertrouwd is. Gelukkig kan ze ook dat relativeren, evenals het gevecht tegen de kilo's, waar ze helemaal klaar mee is.

Ik heb de indruk dat men­sen soms denken dat ik oppervlakkig ben, door mijn humor misschien. Maar nee, ik ben niet oppervlakkig.'

Dat is al snel duidelijk als je praat met het vertrouwde gezicht van Koffietijd. Er is eigenlijk niets oppervlakkig aan deze vrouw met die stem als een klok. Haar 'gezellige' imago staat ver af van haar per­soonlijkheid. Niet dat het niet bijzonder aangenaam is om met haar te praten, maar Loretta is veel minder lichtvoetig dan je zou denken. Zeker, ze kan schateren van het lachen, maar dat is soms ook een lach die schuurt tegen pijn. Somberen kon ze al in haar jeugd. Ze groeide op met de Tweede Wereldoorlog, met een Joodse vader die ondanks zijn trauma een groot gevoel voor humor had.

'Loretta vindt zichzelf een geluksvogel, geen hoogvlieger'

Ook bij Loretta is het de humor die haar overal doorheen sleept. Humor én een groot relativeringsvermogen, dat soms zelfs wat ver lijkt te gaan. Bijvoorbeeld als zij zichzelf 'middelmatig' noemt. Ze vindt zichzelf een geluksvogel, geen hoogvlieger.

Wellicht hebben dit soort uitspraken te maken met haar tegendraadsheid. Zodra dingen móéten, trekt ze haar eigen plan: 'Dan wordt de rebel in mij wakker en doe ik het juist niet'. Zo conformeert ze zich ook niet aan de geldende norm van de superslanke presentatrice, al heeft ze er soms ook moeite mee om naar zichzelf te kijken. 'Ik zie altijd alleen maar de lelijke dingen.' Maar uiteindelijk maakt het voor­nemen 'nooit meer lijnen' haar toch geluk­kiger dan een leven waarin ze altijd moet afzien. Dat betekent overigens niet dat uiterlijk haar niet interesseert.

'Ik kan niet goed naar mezelf kijken, ik zie alleen maar wat er níet goed is'

'Nee, ik wil er wel zo knap mogelijk uitzien als ik op televisie kom. Make-up is heel belangrijk voor me. Dat kan je maken en breken. Als je weet dat je er goed uitziet, durf je meer en voel je je vanzelf lekkerder. Ik heb moeite met mijn figuur, ik vecht al mijn leven lang tegen de kilo's. Ik kan ook niet goed naar mezelf kijken, ik zie alleen maar wat er níet goed is. Maar ik schrik er nooit zó van, dat ik aan het hongeren sla. Het is zinloos. Ik heb alle diëten al eens uitgeprobeerd en die hebben geen van alle geleid tot het gewenste resultaat. Daar leg ik me bij neer. Ik ben helemaal klaar met diëten.' Terwijl half Bekend Nederland zich stort op diëten en wonderkuren, blijft Loretta trouw aan zichzelf. Aan het meisje dat werd geboren in New York en opgroeide in Hollywood, Venlo en Amsterdam, dat meisje dat droomde van een groots en mee­slepend leven als actrice.

'Ik wilde Lady Macbeth zijn, zware, drama­tische rollen spelen'

'Alles draaide bij mij om toneel, declameren. Ik wilde Lady Macbeth zijn, zware, drama­tische rollen spelen. Maar het liep anders. Ik werd niet aangenomen op de Toneelschool en daarna liep het zoals het is gelopen.' Lachend: 'Maar het was niet allemaal groots en meeslepend wat ik voor ogen had.

Als kind wilde ik ook toiletjuffrouw worden. Omdat het me zo leuk leek om daar te zitten met zo'n schoteltje vol dubbeltjes en kwartjes. Met mijn ouders ging ik vaak naar Schiller aan het Rembrandtplein. Daar speelden de kinderen bij de toiletten, waar een heel aardige mevrouw zat, en ik dacht: ze doet helemaal niets en toch krijgt ze al dat geld. Dat leek me wel wat.'

Ze werd geen 'juffrouw van de retirade' en ook geen actrice, al speelt ze met het inspre­ken van documentaires en het voorlezen van luisterboeken toch ook een beetje een rol. Als presentatrice is ze al jaren succes­vol. In dat vak lijkt ze volkomen op haar gemak.

Is televisie jouw plek, een veilige plek?

'Nee, het is vooral een heel onnatuurlijke plek, vind ik. Omdat je op zo'n voetstuk wordt geplaatst. Dat is vaak helemaal niet terecht. Wij zijn allemaal heus niet zo geweldig. Mensen nemen zichzelf vaak zo verschrikkelijk serieus, een beetje meer zelfspot zou geen kwaad kunnen. Ik realiseer me altijd dat het een hele eer is, dat mensen naar je willen kijken en luisteren. Het is absoluut niet vanzelfsprekend.'

Je hebt jezelf weleens als 'middelmatig' omschreven, vind je dat echt?

'Nou ja, ik vind dat er erg veel middelmatigheid is op de wereld. Er zijn veel mensen die meer in hun mars hebben dan ik. Ik vind mezelf erg bevoorrecht als ik op televisie weer eens een interessante gast ontvang.'

Je ziet jezelf niet als iemand met talent, die daardoor doet wat ze doet?

'Nee, ik beschouw mezelf meer als the lucky one. Iemand die op het juiste moment op de juiste plek is.'

Waar vind je jezelf goed in?

'Ik kan veel met mijn stem, dus het voorlezen van luisterboeken en het inspreken van documentaires gaat me wel aardig af. Verder kan ik goed mensen “lezen”. Ook bij Koffietijd kan ik snel doorgronden wat wél bij iemand kan en wat niet. Ik kan mensen op waarde schatten en zoek ook graag naar de essentie van een persoon.'

Geknipt voor een talkshow, dus. Maar toen je die had bij omroep MAX, raakte je overspannen. Hoe verklaar je dat?

'Te hoge druk. Ik kon alles om die gesprekken heen niet handelen. Ik werd om mijn oren geslagen met allerlei tv-wetten: wat er wel kon en wat er niet kon. En als ik iets niet mag of als ik iets moet, dan wordt de rebel in mij wakker. Dan kan ik bijzonder tegendraads zijn en doe ik het juist anders. Maar eigenlijk vind ik televisie een te log medium voor diepgaande gesprekken met mensen. Tenzij je echt de tijd hebt om de diepte in te gaan, zoals bij Villa Felderhof.'

Wordt je werk gemakkelijker voor je?

'Dat zou ik niet willen zeggen. Maar het kan me tegenwoordig wel minder schelen of ik dingen zeg die mensen raar vinden. Neem een programma als The Masked Singer, dat vind ik zó leuk om te doen.

Interviews
  • Roger Neve