Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Cisca Dresselhuys in gesprek met Harry Sacksioni

'De dood van mijn stalker gaf me mijn vrijheid terug.' Virtuoos Harry Sacksioni (70), voor de tiende keer verkozen tot beste akoestische gitarist van de Benelux, staat al vijftig jaar op het podium. Daarvan werd hij veertig jaar lang gestalkt, zoals zijn boek 'Dat kunnen ze allemaal wel zeggen' o...

Cisca Dresselhuys in gesprek met Harry Sacksioni

'De dood van mijn stalker gaf me mijn vrijheid terug.'

Virtuoos Harry Sacksioni (70), voor de tiende keer verkozen tot beste akoestische gitarist van de Benelux, staat al vijftig jaar op het podium. Daarvan werd hij veertig jaar lang gestalkt, zoals zijn boek 'Dat kunnen ze allemaal wel zeggen' onthult.

Harry over zijn moeder

‘Net als mijn moeder ben ik een angsthaas’ zegt Harry over zijn moeder. 'Rie van Etteger was een lieve, maar doodnerveuze vrouw. Haar hele leven slikte ze vali­um, maar deson­danks durfde ze weinig. Ze had straatvrees en durfde bijvoorbeeld niet op reis, maar mijn vader, die een druk­ke sigarenzaak had in Amsterdam, had eenmaal per jaar echt vakantie nodig.

'Mijn moeder stapte de bus in, maar keerde direct weer om en ging naar huis'

We zouden een keer met het gezin naar Vinkeveen gaan, met de bus van Maarse & Kroon vanaf het Amstelstation. Mijn moeder thuis eerst tien keer naar de wc, daarna wandelden we met zijn allen naar het Amstelstation en kochten kaartjes. Mijn moeder stapte de bus in, maar keerde direct weer om en ging naar huis. Die keer gingen wij mee terug, maar later gingen mijn vader, mijn zus en ik met z’n drieën op stap, terwijl mijn moeder thuisbleef.

'Ik lijk in vrij­wel alles op haar, ben een echt moederskind, maar heb godzijdank de drive van mijn vader'

Ze was een bang vogeltje. Net als mijn moeder ben ik een angsthaas, ik lijk in vrij­wel alles op haar, ben een echt moederskind, maar heb godzijdank de drive van mijn vader, waardoor ik toch van alles aanpak en ook doorzet. Voor elk optreden ben ik behoorlijk nerveus, maar ik laat me daar niet door beheersen.

Inmiddels weet ik dat het, eenmaal op het podium, prima gaat. En zonder valium, want ik wil mijn emoties voelen, positief of negatief. Mijn moeder is mis­schien vier keer bij een optreden van me geweest. Onze relatie was liefdevol, maar wel ingewikkeld.

'Ik kon haar niet troosten; wat wil je, een kind van vijf'

Haar huwe­lijk was trouwens ook niet bepaald zorgeloos. Zo herinner ik me een heftige ruzie tussen haar en mijn vader, huilend kwam ze toen bij mij in bed liggen, maar ik kon haar niet troosten; wat wil je, een kind van vijf?

Vanaf die tijd ben ik altijd bang geweest dat mijn ouders zouden gaan schei­den, maar ze hebben het tot het eind met elkaar volge­houden; zij werd 88 en mijn vader 96.