Daphne Deckers: 'Weten dat jij je eigen best thing bent is bevrijdend'

Een persoonlijk en inspirerend essay over optimistisch leven.

Ik las laatst een mooi interview in de Volks­krant met Stien den Hollander, beter bekend als S10, de zangeres die ons land bij het Eurovisiesongfestival heeft vertegenwoordigd met het prachtige nummer De diepte.

Ze zei: ‘Het leven is in principe kut en af en toe gebeurt er iets leuks.’ Daar moest ik even over nadenken, want ik vond het zo bijzon­der geformuleerd. Was het optimis­tisch? Pessimistisch? Of juist realistisch?

'Het was f#cked-up, maar kijk nou – het is allemaal goed gekomen'

Het interview ging over de moeilijke jaren van Den Hollander, een tijd van psychoses en isoleercellen, en hoe ze die had overwonnen. Ze vertelde dat ze in Turijn zou zingen voor ‘de jonge Stientje’, en dat ze zich zou herinne­ren hoe ‘f#cked up’ het allemaal was: ‘Maar kijk nou. Het is gewoon goed gekomen. Ook al kruipen we over twee dagen misschien weer samen onder de eettafel van ellende. En dat mág ook, want ook dan komt het weer goed.’

Als je optimistisch bent, vinden mensen je hopeloos naïef

Toen wist ik het zeker: het is optimisme in zijn meest pure, rauwe vorm. Dat kunnen we goed gebruiken, want er is meer behoefte aan optimisme dan ooit. Maar wat is het precies? Als je vandaag de dag optimistisch durft te zijn, vinden veel mensen je hopeloos naïef of niet goed geïnformeerd, want kijk toch eens hoeveel ellende er overal is.

Maar als er dan een grote hulpactie op gang komt en Nederlanders hun huizen en hun harten openstellen voor vluchtelingen, zijn er altijd weer opiniemakers die ons waarschuwen dat er nog veel méér oorlogen en humanitaire rampen zijn die ook onze aandacht verdienen.

Ik had best even vijf minuten van de positieve spirit willen genieten

Dat is zeker waar, maar ik had best even vijf minuten van de positieve spirit en de hulpbereidheid willen genieten. Waar­deren wat wél goed gaat, is voor mij een van de kernwaarden van optimisme. Optimisme is verre van naïef: het ligt eerder in het verlengde van weerbaar­heid.

v'De een ziet de donut, de ander ziet het gat'

Ik zag ooit in een cadeauwinkel een hardroze lijstje met daarin de tekst: ‘Optimist of pessimist, voor ieder is er wat. De een ziet de donut, de ander ziet het gat.’ Ik vind het nog altijd jammer dat ik het niet heb gekocht, want ik vond het zo geestig.

Maar hoe doe je dat, de donut zien? Een optimistische mindset betekent in ieder geval níét dat je altijd maar gelukkig bent, of dat je blind bent voor de problemen van de wereld. Het gaat erom dat je ook (of misschien juist) in stressvolle situaties en bij negatieve gebeurtenissen durft te geloven in een goede afloop, in betere tijden én in jezelf.

Het vermogen tot optimisme en weer­baarheid zit ook in jou

Een van de mooiste uitspraken van de Amerikaanse schrijfster Toni Morrison vind ik: ‘You are your best thing.’ Geloven in jezelf, in jouw vermogen om de dingen ten goede te keren, vraagt enige moed. Maar weten, echt weten dat jij je eigen best thing bent, dat het vermogen tot optimisme en weer­baarheid ook in jou zit, is heel krachtig en bevrijdend – kijk maar naar Stien den Hollander.

De tekst gaat verder onder de foto

Optimisme is boven­dien gezond: een positieve mindset heeft een versterkend effect op je hart- en bloedvaten en je immuunsysteem. Maar ondanks al zijn goede kanten lijkt optimisme soms een beetje ongrijp­baar voor ons geworden.

Wie nooit meer optimistisch wil zijn, moet vooral het nieuws op de voet blijven volgen

Waar is die levenslust waarmee kleine kinderen ’s ochtends in hun bedjes staan te springen om aan hun dag te mogen beginnen? Wanneer je ouder wordt, verlies je een deel van dat aangeboren optimisme. Het is een mix van realisme en teleur­stellingen – en van het journaal natuur­lijk, want wie nooit meer optimistisch wil zijn, moet vooral het nieuws op de voet blijven volgen.

Iets minder doom­scrollen op je telefoon is sowieso een goed idee. Sinds ik mijn aandacht veel vaker van het kleine scherm naar de wijde horizon verplaats, ervaar ik de natuur als een laadpaal van positieve prikkels.

Na de zware voorjaarsstormen gingen de vogels door met fluiten

Na de zware voorjaarsstor­men vond ik het heerlijk om door het bos te wandelen en te voelen hoe de natuur terugveerde: hoe de bladeren de regendruppels van zich afwierpen, de vogels doorgingen met fluiten en de knoppen weer opkwamen.

Het helpt ook om de natuur naar binnen te halen: alleen al van het kijken naar grote, groene bladeren gaat je hartslag omlaag. Maar planten kunnen je ook nog iets anders laten zien.

Zolang je blijft reiken naar het licht, is er ruimte voor groei

Toen ik de plant op mijn vensterbank laatst had verplaatst om te kunnen schoonmaken, zag ik dat hij zijn bladeren binnen de kortste keren terug naar de zon had gedraaid. Ik vond het bijzonder om te zien en dacht: kijk, dit is nu optimisme. Het maakt niet uit hoe je gedraaid wordt en op welke plek je terechtkomt, zolang je blijft reiken naar het licht, is er ruimte voor groei.

Dit essay heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan. Foto's (c) Anne Timmer, Roger Neve voor Nouveau / DPG media 2022

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in