Astrid Joosten: 'Mensen zonder ambitie vind ik niksig'

De presentator over drive, liefde en wijn!

Astrid Joosten (63) presenteert het redelijk luchtige Op1, maar ook al dertig jaar het serieuze 2 voor 12, wat volgens haar voor een mooie balans in haar werk zorgt.

"Het is een toegankelijk spel, iedereen kan thuis meedoen en heel veel mensen doen dat ook," zegt Joosten in Margriet over 2 voor 12. "Het is ook een soort sport onder kijkers om het woord eerder te raden dan de deelnemers."

Is de kracht ook dat het slow televisie is?

"Ongetwijfeld. Het programma is bedacht in 1971. In die tijd was het gewoon een leuk spel, nu is het slow televisie. In een tijd waarin alles snel gaat en dingen snel veranderen vinden mensen het fijn om te zien dat sommige dingen hetzelfde blijven. Het spel is ook wel een instituut, iets wat blijft.

Daar hebben mensen, denk ik, behoefte aan. Het is ook leuk om te maken, omdat het format zo sterk is. Ik presenteer het niet alleen, maar ben ook betrokken bij de redactie van de vragen. We zijn nu met een jubileumuitzending bezig, waarin we in de vragen terugblikken op de afgelopen vijftig jaar."

Sta je in die zin altijd aan? Dat je je laat inspireren door de dingen die je leest of hoort, wat weer kan leiden tot een vraag in het programma.

"Ik lees vrijwel altijd met een ‘extra’ oog. Als het interessant is denk ik al snel: kan ik er iets mee?"

Ook ’s zomers op een bedje in de tuin?

"Ik kan in de zomer heel lui zijn, dus ik kan mijn werk ook goed loslaten. Al ben ik wel een enorme nieuwsjunkie. Ik lees elke dag de kranten op mijn telefoon of tablet. Dat doe ik voor mijn plezier, maar als ik iets interessants lees, stuur ik het toch even door naar de redactie. En dan ga ik daarna weer lekker in de zon liggen en zwemmen. We hebben een huisje in de Languedoc in Frankrijk, daar is het heerlijk en kom ik tot rust."

Dat is ook een mooi wijngebied, toch?

"Het is een heel interessante wijnstreek. De Languedoc is van oudsher een arm gebied, waar ‘slechte kwaliteit’-wijn, van die grote hoeveelheden bulkwijn, zeg maar, vandaan komt. Maar nu is er daar een heel nieuwe generatie bezig.

'Leuk om er ’s zomers rond te struinen, wijnboerderijen te bezoeken en nieuwe dingen te ontdekken'

Allemaal mensen die hebben gestudeerd aan de universiteit en stage hebben gelopen in bijvoorbeeld Australië of de Bourgogne of bij een groot chateau in de Bordeaux. En dan nemen ze in de Languedoc het bedrijf van hun vader over en gaan ze het op een heel andere manier doen. Dus die kwaliteit schiet omhoog. Daarom is het voor mij ook zo leuk om er ’s zomers rond te struinen, wijnboerderijen te bezoeken en nieuwe dingen te ontdekken."

Zou het iets voor je zijn, een eigen wijngaard?

"Vroeger heb ik gekscherend weleens gedacht: stel je voor dat ik een Fransman of Italiaan tegenkom met een wijnchateau, en dat ik daar dan verliefd op word. Hoe leuk zou dat zijn?"

Wat drijft je in je werk?

"Bescheidenheid brengt je nergens. Dat vind ik ook wel een les aan vrouwen: ga eropuit, laat zien wie je bent, wat je kunt en vooral wat je wilt. Het woord ambitie wordt al snel vies gevonden. Maar denk je dat ik achtendertig jaar in het vak had gezeten als ik dat niet op die manier had gedaan?

Natuurlijk niet. Het komt echt niet op een presenteerblaadje naar je toe. Mensen zonder ambitie vind ik ook zo niksig. Als ik iemand hoor zeggen: ‘Ik vind het wel leuk,’ dan denk ik: dat is niet genoeg. Het moet leuk met een hoofdletter L zijn!"

Werkt dat ook zo in de liefde, dat je je ambitie uitspreekt?

"Wellicht. De liefde kan je natuurlijk overkomen, maar ook dan geldt: als je op de bank blijft zitten gebeurt er niks. Ik leerde Rob tweeënhalf jaar geleden kennen op een zakelijke bijeenkomst waar ik mensen moest interviewen. Na afloop hebben we staan praten en dat was een heel leuk gesprek. Ik vond hem intrigerend, maar dacht ook dat hij wel een gezin zou hebben.

We namen afscheid en toen ik terug naar huis reed bleef hij in mijn hoofd zitten. Ik was ervan overtuigd dat ik niks meer van hem zou horen, maar twee dagen later was daar een berichtje via LinkedIn: ‘Het lijkt me leuk om nog eens verder te praten.’ Hij is ook een man van no guts no glory, want hij wist niks van mij. Dus hij stak zijn nek uit, liet weten wat hij wilde. Dat vond ik meteen aantrekkelijk aan hem. Hij staat stevig in zijn schoenen. Als hij iets wil, gaat hij ervoor."

Wat maakt hem zo leuk?

"Het is een ontzettend lieve en heerlijke man. We hebben veel overeenkomsten; we houden beiden van reizen, koken, lekker eten, goede wijn en diepgaande gesprekken. We laten elkaar vrij, maar delen ook alles. We zijn eigenlijk ontzettend samen."

Foto's © Brunopress, ANP. Het hele interview met Astrid staat in Margriet 14-2021

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in