Rianne Letschert: 'Ik heb afscheid genomen van wat narcistische bokito's'

De rector magnificus van de Universiteit Maastricht over leiding geven.

In 2016 werd ze Rianne Letschert de  jongste rector magnificus – in het universiteitsbestuur verantwoordelijk voor onderwijs- en onderzoeksbeleid – van Nederland, aan de Universiteit Maastricht. Het was een benoeming die opviel: ze was vrouw, kwam van een andere universiteit en destijds pas 39 jaar. Al die dingen werken door in haar bestuursstijl: Ze wordt geroemd om haar toegankelijkheid, is wars van protocol. Ze gaat standaard voor ‘je en jij’, en dat wordt gewaardeerd.

Net als het feit dat ze slecht functionerende leidinggevenden aanpakt. “Op de universiteit zijn we slecht in het kiezen van onze leiders omdat we ervan uitgaan dat de beste onderzoekers de leiding moeten hebben," zegt Letschert in Trouw. "Ik zeg tegen medewerkers en studenten: kaart disfunctioneren aan, dan kan ik ingrijpen. Daarvoor is lef nodig. Gelukkig wordt de samenleving steeds mondiger. En ja, ik heb de afgelopen jaren al afscheid genomen van een aantal narcistische bokito’s. En nee, dat was niet leuk maar wel nodig. Ik krijg dan achteraf vaak bedankjes van medewerkers en studenten.”

Het feit dat de mensen die de baas zijn niet altijd het goede doen, maakt dat ze soms zelf worstelt met dat predicaat ‘topvrouw’, zegt Letschert. “Top is een label dat je soms krijgt opgeplakt als je ergens eindverantwoordelijke bent. Ik heb nooit gedacht: ik wil bestuurder worden. Wél: ik wil veranderen hoe we in de wetenschap werken. Ik ben pas trots als ik hier over vier jaar wegga en mensen zijn tevreden over wat ik veranderd heb. Dat is geen valse bescheidenheid, eerder nuchterheid. Ook aan de top zitten mensen die het verknallen.” 

Foto's © Martijn Gijsbertsen / ANP

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in