Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Iconisch mode-ontwerper Hubert de Givenchy (91) overleden

Op 10 maart 2018 is de legendarische mode-ontwerper Hubert de Givenchy overleden. Givenchy zette Audrey Hepburn op de kaart. Over hun bijzondere samenwerking stond in Nouveau 14 van 2016 een uitgebreid artikel. Ter ere van deze twee mode-iconen, plaatsen we dat artikel nu online: Hepburn en De Gi...

Iconisch mode-ontwerper Hubert de Givenchy (91) overleden

Op 10 maart 2018 is de legendarische mode-ontwerper Hubert de Givenchy overleden. Givenchy zette Audrey Hepburn op de kaart. Over hun bijzondere samenwerking stond in Nouveau 14 van 2016 een uitgebreid artikel. Ter ere van deze twee mode-iconen, plaatsen we dat artikel nu online:

Hepburn en De Givenchy, love & elegance

Alles past perfect als Audrey Hepburn voor het eerst Maison De Givenchy bezoekt. Niet alleen zijn couture, maar ook hun persoonlijkheden matchen. Het begin van een innige vriendschap… 

Als er twee mensen zijn die het woord elegantie betekenis wisten te geven, dan zijn het wel de Franse modeontwerper Hubert de Givenchy en actrice en stijlicoon Audrey Hepburn. Twee uiterst gracieuze persoonlijkheden, die elkaar aanvulden en versterkten. Zij waren uit hetzelfde nobele hout gesneden. Zij spraken dezelfde taal.

Hepburn en Givenchy groeien allebei op zonder vader

Hubert de Givenchy (1927) komt uit een grote, aristocratische familie. Zijn moeder was een mooie, gracieuze vrouw. Zij droeg ook al dure, maar eenvoudige jurken, waarin haar natuurlijke schoonheid goed uitkwam. Hubert groeit op zonder vader. Een piloot, die sterft aan de griep als Givenchy een peuter is van twee jaar.

Gelukkig zijn er zijn moeder, grootmoeder en oudere broer om zich over hem te ontfermen tijdens zijn jeugd in de Franse stad Beauvais. 

Ook Audrey Hepburn (1929) stamt af van een adellijk geslacht. Haar moeder was een Nederlandse barones. Ook zij moet haar vader missen. Na de scheiding van haar moeder laat haar vader, een Ierse bankier, nog maar zelden iets van zich horen.

Audrey is dan elf jaar en ervaart dit als een traumatische gebeurtenis. Maar ze is te ingetogen om haar gevoelens de vrije loop te laten. Ze recht haar rug en stort zich vol overgave op balletdansen. Het geeft haar afleiding. Net als haar twee oudere halfbroers, die ze aanbidt en met wie ze opgroeit in Arnhem. 

Allebei toptalenten

Givenchy is op zijn zeventiende klaar met de middelbare school. Zijn familie stimuleert hem om rechten te gaan studeren. Hij twijfelt even, maar laat zich dan toch niet weerhouden van zijn echte droom; de verfijnde, jonge graaf wil modeontwerper worden.

Hij vertrekt naar Parijs, schrijft zich in op de kunstacademie en gaat daarnaast werken bij modehuizen. Zo ontmoet hij ook Christian Dior en andere grote couturiers. Hij blijkt uitzonderlijk getalenteerd en opent al in 1952 zijn eigen modehuis: Maison de Givenchy.

Audrey wil na haar schooltijd niets liever dan primaballerina worden. Maar ze is net niet goed genoeg en wordt vaak afgewezen tijdens audities bij balletgezelschappen. Hoewel het haar steeds teleurstelt, raakt ze niet ontmoedigd. Dankzij haar slanke figuur en mooie, zachte uitstraling weet ze een aantal kleine bijrollen te bemachtigen in speelfilms.

Hoewel ze totaal geen ervaring heeft met acteren, blijkt ze een natuurtalent. Dat vindt ook schrijfster Colette. Ze ontmoeten elkaar op de set en Colette biedt haar de hoofdrol aan in haar volgende film. Audrey is dolblij. Ze bereidt zich uitermate goed voor op haar rol en speelt vervolgens als Gigi de sterren van de hemel. Zo begint haar succesvolle carrière als actrice. 

Hun kennismaking: Alles past

In 1953 staan zowel Givenchy (dan 26 jaar) als Audrey (dan 24 jaar) dus aan het begin van hun carrière. Hij in Parijs, zij in Hollywood. Givenchy’s modehuis is net een jaar open als ene mevrouw Hepburn belt om te vragen of ze langs mag komen, Ze wil jurken uitzoeken voor een nieuwe film waarin ze de hoofdrol zal spelen.

Givenchy ontvangt haar zelf, aangezien hij nog weinig personeel heeft in die begintijd, in de veronderstelling dat het de gevestigde actrice Katharine Hepburn betreft. De film Gigi heeft hij niet gezien en van Audrey Hepburn heeft hij nog nooit gehoord.  

Hij is dan ook verbaasd als er op die middag een voor hem onbekende jongedame zijn atelier binnenstapt: lang, kort donker haar, met sierlijke tred op zwarte flatjes. Beschaafd als hij is, laat hij niets merken van zijn verwarring.

Als eenmaal blijkt dat hij het soort jurken dat ze zoekt niet bij de hand heeft, geeft Audrey niet zonder meer op. Ze is hiervoor immers helemaal vanuit Amerika naar Parijs gevlogen. Met haar grote, bruine Bambi-ogen kijkt ze hem lief aan.

Het atelier hangt vol hautecouturejurken voor de aankomende modeshow die het modehuis op dat moment aan het voorbereiden is. Audrey mag ze passen. Givenchy is onder de indruk: alles past precies en staat haar fantastisch. ‘Mademoiselle,’ zegt hij, ‘komt u morgen maar terug. Ik zal zien wat ik voor u kan doen’.

De volgende dag laat hij haar wat andere creaties zien en neemt hij haar mee uit eten. Ze komen erachter dat ze veel gemeen hebben en bovendien een aantal eigenschappen delen: ze zijn beiden gedisciplineerd en discreet. Maar ook: rustig sprekend, welgemanierd en begaan met andere mensen. 

Givenchy geeft Audrey uiteindelijk drie schitterende ontwerpen mee voor de film Sabrina. Een grijs wollen pakje, ruimvallend, zodat het nergens knelt of tekent, maar flink getailleerd, zodat haar wespentaille goed uitkomt. En twee perfect bij haar figuur aansluitende jurken: een strapless baljurk van wit organza en een jurk met hoog sluitende hals en lage rug, van zwart satijn.

Te beleefd

Sabrina krijgt uiteindelijk zes Oscarnominaties, maar wint er slechts een: die van beste kostuums. De outfits van Sabrina waren oogverblindend. Maar door een misverstand wordt Givenchy’s naam niet genoemd. De directeur van de algehele garderobe van de filmmaatschappij krijgt de credits.

Reden om boos te worden natuurlijk, om te schreeuwen om erkenning, want Givenchy kan de publiciteit goed gebruiken. Maar de ontwerper is te beleefd om zijn emoties de vrije loop te laten. Hij haalt zijn schouders op en gaat weer aan het werk. 

Veertig jaar lang blijven Givenchy en Audrey elkaar zien. Totdat Audrey op drieënzestigjarige leeftijd overlijdt aan darmkanker. Veertig jaar van samenwerking en innige vriendschap, soms intens als een - platonisch - huwelijk. Een tijd waarin Givenchy een van de meest toonaangevende modeontwerpers wordt van de twintigste eeuw.

En Audrey een beroemd actrice en stijlicoon; een voorbeeld voor vele vrouwen. Givenchy kleedt Audrey voor acht opeenvolgende films en ook in haar privéleven draagt ze zijn kleding. Met zijn jurken en pakjes aan voelt ze zich ‘beschermd’.

Ze voelt zich zelfverzekerd omdat ze weet dat ze er dan goed uitziet. Het geeft de verlegen actrice het vertrouwen dat ze nodig heeft om het beste van zichzelf te laten zien.

Zijn muze

Audrey vond de kleding van Givenchy op het oog eenvoudig: jurken en pakjes in effen kleuren, meestal zwart, wit, rood of blauw, zonder veel tierelantijnen. Maar met een perfecte pasvorm en van de prachtigste materialen gemaakt. Kleding die de mooie delen van haar figuur benadrukt en de minder perfecte camoufleer. 

Givenchy was op zijn beurt gefascineerd door de manier waarop Audrey haar eigen personal touch gaf aan zijn kleding. Een ceintuur of ketting in dezelfde kleur, grote oorringen. Een gracieuze hoed en grote zonnebril. Onopvallende, natuurlijke make-up. Een chique leren handtas en schoenen in dezelfde kleur. Ze droeg ze sierlijk bewegend en vriendelijk converserend. Audrey wist daardoor zijn kleding te dragen, te versterken. 

Hij was dol op haar. Op haar figuur en haar elegantie. Niet voor niets werd ze zijn muze. Tijdens het ontwerpen had hij haar in gedachten. Al die tijd. ‘Ze had alles wat ik als ontwerper maar kon wensen: een ultraslank silhouet, charme, talent. Net als die bepaalde manier van lopen en die unieke glimlach.’ 

De tentoonstelling Hubert de Givenchy: To Audrey, with love was in 2016 en 2017 te zien in het Gemeentemuseum Den Haag. Hubert de Givenchy gaf zelf acte de présence bij de opening.

Foto: Condé Nast