Hoe zijn de jonge royals van België nu echt?

Thierry Debels schreef er een dik boek over.

Voor iemand die zelf een onveilige, vrij kille jeugd achter de rug heeft, is koning Filip van België een lieve en betrokken vader, ongetwijfeld mede dankzij de invloed van koningin Mathilde.

Maar toch: als je weinig ervaring hebt met hartelijkheid, zelf voor je kinderen zorgen en ze steunen in goede en slechte tijden, dan is het des te knapper als je dat als volwassene zelf wel lukt met je eigen kroost.

Over dat kroost – én hun neefjes en nichtjes – heeft royaltykenner Thierry Debels het boek 'De jonge royals van België' geschreven. Hierin beschrijft hij chronologisch de belangrijkste gebeurtenissen in de gezinnen van koning Filip, zijn zus prinses Astrid en zijn broer prins Laurent. Maar hoe is het leven van al die jonge prinsessen en prinsen nu echt?

'Geen diepvriesproducten als vissticks, dat is tegen het protocol'

Ze komen op de buitenwereld keurig over, maar leiden 'een discreet, kosmopolitisch, soms wat wereldvreemd bestaan ('geen diepvriesproducten als vissticks, dat is tegen het protocol') achter de schermen', zo meldt het boek.

Prins Laurent en zijn gezin in 2012

Hun ouders willen niets liever dan hen een ‘normale’ opvoeding geven, zo klinkt het. Voor zover dat mogelijk is als er zo op je gelet wordt. Bovendien is het natuurlijk niet echt ‘normaal’ om te studeren aan dure buitenlandse scholen, lid te zijn van de elitaire Europascouts (padvinderij met een expliciet religieuze insteek) en deels opgevoed te worden door nanny’s.

Ons soort mensen

De kinderen van prinses Astrid zijn nog maar zelden in België. Ze studeren of werken in het buitenland waar ze leuk wonen zoals rijke mensen dat nu eenmaal doen en nog wel eens opduiken op feestjes van andere aristo's. Dat ze een beetje wereldvreemd zijn (lees: boven de wet menen te staan) bewees prins Joachim, de jongste zoon van prinses Astrid en prins Lorenz die als kind al opviel.

Astrids gezin in 2003, Joachim is het jongetje links onderaan

Leraar Gabriel Fernandez: ‘Ik heb nog ooit een vedette in mijn klas gehad: prins Joachim, de zoon van prinses Astrid. Die kwam met zes bodyguards de speelplaats opgewandeld. Natúúrlijk werd die jongen vreemd bekeken en zelfs gepest.’

En natuurlijk doet zoiets niets voor je karakter. Joachim was bijvoorbeeld was hartje pandemie op een feestje in Spanje en respecteerde de coronaregels rond quarantaine niet. Prompt testte hij positief op covid-19, waarbij hij in het vliegtuig en de trein – hij heeft om onverklaarbare redenen een diplomatiek paspoort  waarmee hij kon reizen - uitgebreid de kans had om anderen te besmetten.

Amadeo's 18de verjaardag in 2004

Geen handige zet, die bovendien niets deed voor zijn reputatie en die van zijn tak van de familie. Amadeo, Maria Laura, Joachim, Luisa Maria en Laetitia Maria weten echter vermoedelijk gewoon niet beter dan wat hun leven met alle privileges (en in België leeft dat wat meer dan in Nederland) hen heeft geleerd.

De opvoedstijl van Mathilde

De kinderen van Filip en Mathilde zijn behoorlijk gedrild om zich te gedragen, al hebben ze ook weer niet zo'n normale jeugd dat er geen kindermeisjes zijn aangetrokken, zodra prinses Elisabeth was geboren.

Maar net als in Wassenaar gingen die 's avonds naar huis, zodat er wel degelijk sprake is van privacy en onder elkaar zijn als gezin. En van ouders die zelf instoppen en verhaaltjes voorlezen: Mathilde kocht door de jaren heen al heel veel boeken voor haar kinderen. Bovendien was ze voorleesmoeder op school en sloeg ze geen ouderavond over. Naar school brengen en ophalen deden Filip en zij ook heel vaak zelf. Zijn ze eens op reis, dan wordt er geskypt.   

Elisabeth, Gabriel, Emmanuel en Eléonore – Máxima kwam elke keer op kraambezoek bij Mathilde zonder dat de pers hierover iets wist - groeien Nederlands en Franstalig op, kijken net als andere kinderen naar (kinder)programma's op tv, worden eindeloos naar de mis gesleept en gaan naar normale scholen en vervolgopleidingen, waar ze met de voornaam wordt aangesproken en vrienden en vriendinnen hebben.

Minder normaal is dan weer met je vader achter de stuurknuppel heen en weer chopperen vanuit Brussel naar de ouders van Mathilde. Ook niet normaal: altijd een lijfwacht in de klas te hebben en twee als je naar een feestje gaat. Of, zoals Elisabeth,  op je 12de bedreigd worden met ontvoering (en je vervolgens schuldig voelen tegenover je vriendinnen over alle extra camera's op school).

Evenmin normaal: spelen in een tuin die 'groter is dan Monaco.' Er wordt door de kinderen in gekampeerd met vriendjes en vriendinnetjes, om ze toch een 'kampervaring' te kunnen geven.

Elisabeth, de troonopvolger

‘Prinses Elisabeth werd zoals ieder kind behandeld,' staat in het boek, over een optreden van een koor waar ze in zong. 'Ze hielp bij aankomst de valiezen vlug uit de bus laden, ze kwam bij het avondeten gewoon in de rij staan om haar bord te vullen, ze ging mee zwemmen naar Sunparks… kortom, wie niet wist dat de kroonprinses bij de groep was, zou dat nooit opgevallen zijn.' Slapen in een gastgezin zat er niet in, dat werd in hotel, mét haar beveiligers.

Toch komen Mathilde en Filip vooral over als aanhangers van Rust, Reinheid en Regelmaat die hun best deden om voor een warm en stabiel nest te zorgen. En als ouders soms tegen hun grenzen aanliepen: alle balletlessen van de wereld hebben niet veranderd dat Elisabeth de neiging heeft nog altijd een beetje voorovergebogen te lopen.

Als puber ontkomt de prinses, die inmiddels studeert in Oxford, aan de middelbare school op een internaat in de abdijschool van Zevenkerken volgen. Hierop zitten kinderen van welgestelde gezinnen, Mathilde zag het wel zitten, maar Filip had er zelf op school gezeten en vond het geen succes. De prinses ging dus naar Sint-Jan-Berchmanscollege in Brussel en was 's avonds gewoon lekker thuis. Ze was op de middelbare digitaal sterk, maar kreeg – grappig voor een koningshuis dat ooit Franstalig was – in het begin wel wat Franse bijles.

‘Je ziet heel duidelijk het verschil tussen Elisabeth en de Nederlandse kroonprinses Amalia’, zegt iemand die de twee koninklijke families kent. ‘Willem-Alexander en Máxima leggen nét iets meer de nadruk op “jezelf zijn” en ongedwongenheid. Vergeet niet dat Mathilde ook een vrij formele adellijke opvoeding gekregen heeft. Elisabeth mag dan af en toe een beetje stijfjes ogen, ze is tenminste niet arrogant, wat bij Amalia wel een probleem dreigt te worden.’

Beetje zuur boek

Die laatste zin tekent het boek, dat ook uitgebreid ingaat op de gezinnen van Astrid en Laurent: Debels laat geen gelegenheid lopen om een vileine opmerking te maken. Liefhebbers van samenzweringstheorieën kunnen bovendien hun hart ophalen aan Opus Dei vermeldingen en het langskomen van geheime Bilderbergconferenties.

En hoewel een eerlijk boek over een koninklijke familie niet meer dan normaal is, voelt het toch regelmatig alsof iemand er hier op uit is om de Belgische royals stevig te beschadigen met verhalen over intriges en complicaties waarbij je al snel denkt: waar gáát dit over? Niet alles hoeft met de mantel der liefde te worden bedekt, maar kinderen verdienen beter dan beschadigd te worden, ook als ze van koninklijke bloede zijn.

Zo wordt er geen gelegenheid overgeslagen om Gabriel (hij studeert inmiddels in Engeland) en Emmanuel af te schilderen als 'minder intelligent'. Het komt harteloos en snobby over, je kunt ook zeggen dat de jongens een opleiding volgen die beter bij hen past, zonder er van alles achter te zoeken of bij te slepen. Niet alles is een masterplan met duistere bedoelingen, niet overal zit iets achter, soms is het leven ook gewoon iets wat je overkomt, royal of niet.

DOE MEE & WIN! 

Nouveau mag twee exemplaren van De jonge royals van België weggeven! Vul het formulier hieronder in, wie weet kun jij dan straks wel smullen van alle ins & outs van de kinderen van koning Filip, prinses Astrid en prins Laurent!  Deze winactie is gesloten!

Foto's (c) Getty Images, Belgische Monarchie 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in