Anne-Marie van Griekenland en haar bijzondere leven

Op haar 18de koningin, op haar 21ste op de vlucht…

Ze had het Huis Glücksburg stevig op de kaart moeten zetten in Zuid-Europa, het liep anders. Voormalig koningin Anne-Marie van Griekenland – vandaag is ze 74 geworden – verloor alles, zwierf jaren rond en heeft toch kans gezien om gelukkig te worden: "Ik heb geleerd te kijken naar wat er is, in plaats van wat er niet is."

Anne-Marie (hier met haar moeder, koningin Ingrid van Denemarken in 1947), is de jongste zus van koningin Margrethe van Denemarken.

Margrethe (links) was na een wetswijziging in 1953 voorbestemd om koningin te worden, zus Benedikte was de eerste reserve. Anne-Marie (rechts) was van meet af aan voorbestemd om leuk te trouwen, gezien haar tien peetouders, allemaal van zeer hoge adel en in staat een gouden netwerk te bieden.

Als prinses legde ze een vertrouwd educatief pad af: privéschool in Kopenhagen, exclusieve Engels geleide kostschool in Montreux. En vervolgens nog Institut Le Mesnil in dezelfde stad, een hotspot waar meisjes uit de hogere kringen leerden om lady's en volmaakte echtgenotes te worden.

Ze zat nog op Le Mesnil toen ze in 1962 Constantijn II van Griekenland tegenkwam op de bruiloft van zijn zus, prinses Sofia, met Juan Carlos van Spanje, waar Anne-Marie bruidsmeisje was. Prinses Irene, hier tweede van rechts, was dat ook.

Constantine was een achter-achter-achterneef van Anne-Marie, ze zagen elkaar vaker bij officiële gelegenheden en hij had een jaar eerder al tegen zijn ouders gezegd dat hij met haar wilde trouwen.  

Het stel had een klik: hij was knap en sportief, zij liet zich gewillig het hof maken en de toekomst lachte hen toe. In 1964 werd Constantijn 'koning der Hellenen', nog datzelfde jaar trouwden ze. De bruid was destijds net twee weken achttien en moest door haar huwelijk met een buitenlands staatshoofd haar rechten op de Deense troon opgeven. In ruil daarvoor werd ze eerder koningin dan haar oudere zus, iets wat in die kringen best een triomfje was. Margrethe staat hier redelijk ver van achteren, rechts in een blauwe jurk. 

Bonus: het was een huwelijk uit liefde. Heel lang konden de royal tortels echter niet van de glorie genieten.

Prinses Alexia en kroonprins Pavlos werden nog in Griekenland geboren, maar in december 1967 vluchtte het gezin het land uit, door de politieke onrust die zou leiden tot de republiek Griekenland. Anne-Marie en de kinderen kwamen in Italië terecht – meer brandstof had hun vliegtuig niet – waar ze een miskraam kreeg.  

De onzekerheid was groot: het gezin woonde een paar maanden in de Griekse ambassade van Rome en vervolgens vijf jaar in buitenwijk Olgiata, waar prins Nikolaos werd geboren. De twintiger die was opgegroeid in paleizen en koningin van Griekenland was, moest het doen met deze niet onaardige villa. Het was ondanks haar aardse instelling toch nog een hele overgang. Constantijn plotte intussen vergeefs op een terugkeer naar zijn vaderland.

Begin jaren zeventig leefden Anne-Marie en Constantine met hun gezin definitief in ballingschap en settelden ze zich uiteindelijk via Surrey in Hampstead, een rijke wijk in Londen. Daar raakte hij hecht bevriend met zijn neef kroonprins Charles en werd later peetvader van prins William.

Links prinses Alexia, rechts kroonprins Pavlos, op Anne-Marie's schoot prins Nikolaos. Ze kreeg er nog twee kinderen: prinses Theodora (1983) en prins Philippos (1986).

In de jaren tachtig had Constantine zich verzoend met het idee dat hij niet langer koning was, het ook niet meer zou worden en de functie dus ook niet kon doorgeven aan zijn oudste zoon Pavlos. "Ik erken de republiek, de wetten en de grondwet van Griekenland," zei hij. "Als het Griekse volk een republiek wil, hebben ze daar recht op en zouden ze daar in alle rust van moeten kunnen genieten."

Anne-Marie leek het koningin-zijn toen allang te hebben opgegeven: ze genoot van haar gezin, las graag historische biografieën en hield zich bezig met klassieke muziek en goede doelen.

Dankzij haar Deense en Constantine's Spaanse connecties waren (en zijn) ze altijd present op royal bruiloften en partijen.

Legendarisch was Anne-Marie's rol op de bruiloft van Felipe en Letizia van Spanje in 2004 waar twee Italiaanse troonpretendenten slaags raakten op het bordes van Paleis Zarzuela. Prins Vittorio Emanuele stompte neef en concurrent prins Amadeo twee maal in zijn gezicht. Amadeo dreigde van de trap te vallen en werd koelbloedig opgevangen door Anne-Marie die hem niet alleen overeind hield, maar de bloedende prins ook nog naar binnen wist te leiden zonder ook maar één spatje op haar haute couture te krijgen. De vrouw rechts is haar schoonzusje prinses Irene, de jongste zus van Constantine en Sofia. 

In 1992 sloot Constantine na jaren procederen een deal met de Griekse regering waarin hij het grootste deel van zijn land teruggaf aan de Grieken in de vorm van een stichting. In ruil kreeg hij paleis Tatoi bij Athene terug en mocht hij een aantal dingen het land uit exporteren. Hij haalde vooral kunstwerken in privébezit uit koninklijke paleizen, waarna het gezin er vervolgens warmpjes bijzat.

Als burgers mochten Constantine en Anne-Marie uiteindelijk weer vrij naar Griekenland reizen; sinds 2010 wonen ze in Porto Cheli, waar ze al een paar keer Orthodox Pasen met koning Willem-Alexander en koningin Máxima hebben gevierd. Anne-Marie geniet er van de zon, van haar kinderen en kleinkinderen en reddert over haar man, wiens gezondheid wat broos is. Toen hem werd gevraagd haar te omschrijven, noemde hij haar 'sterk, moedig en lief'. Over zichzelf zegt ze: 'Ik ben pragmatisch, overal valt uiteindelijk wel iets van te maken." Van harte, Anne-Marie.

Foto's (c) Brunopress, Greek Royal Family, Getty Images, ANP

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in