Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

VAKANTIE HERINNERINGEN

Mijn mooiste vakantieherinnering bestaan niet uit hele anekdotes, uit bloemrijke beschrijvingen of verslagen van A tot Z. Het zijn flarden van gebeurtenissen, flitsen van vergezichten, de sfeer van een dialoog, niet de woorden zelf. In deze zeef die geheugen heet, staan een aantal gebeurtenissen ...

VAKANTIE HERINNERINGEN

Mijn mooiste vakantieherinnering bestaan niet uit hele anekdotes, uit bloemrijke beschrijvingen of verslagen van A tot Z. Het zijn flarden van gebeurtenissen, flitsen van vergezichten, de sfeer van een dialoog, niet de woorden zelf.

In deze zeef die geheugen heet, staan een aantal gebeurtenissen me nog wél scherp voor de geest. Het zijn de rampen, debacles en zeperds die ik meemaakte in het buitenland. Zoals dat ik met mijn nieuw aangeschafte autootje bijna het ravijn inreed. Mijn vriendin Marieke gilde: “Stop, we vallen!”
Ik trok aan de handrem en zei: “Je moet niet zo hysterisch doen, je maakt me aan het schrikken.”
“Jij maakt mij pas bang!”, zei ze nog steeds overstuur.
“Het valt best mee, stap eens uit.”
“Dat kan ik niet! Of wil je dat ik in het ravijn kukel?” Toen we via mijn kant waren uitgestapt zag ik dat ze gelijk had. Het rechterachterwiel hing al over de rand. Ook al was ik geslaagd voor 
de hellingproef, deze uitdaging durfde ik niet aan. Na lang wachten kwam er eindelijk een boertje op een bromfiets voorbij. In ons beste Spaans smeekten we hem om hulp. Hij trok ons mee op het pad en wees naar beneden waar we drie(!) auto’s 
telden. Zij hadden het niet gered. Met zijn drieën hebben we toen de auto van achteren opgetild en weer op het pad gezet. Het leerde me hoe sterk je bent als de nood aan de man is.
Ik herinner me ook de keer dat we aan het strand lagen in 
Zuid-Frankrijk en er ineens hordes vliegtuigjes heel laag over kwamen vliegen, om water uit de zee te scheppen. We keken achter ons en zagen enorme rookpluimen. Er was brand ontstaan precies in het gebied waar onze camping lag. Haastig pakten we onze spullen om terug te rijden, omdat de au pair met de 
baby van onze vrienden op de camping was achtergebleven. Halverwege strandden we. Het hele gebied was afgezet en de camping zou zijn ontruimd. We werden opgevangen in grote hangars met rijen britsen, waar we de nacht door moesten 
brengen. Victor, mijn toenmalige man, is door de barricade het hele eind naar de camping gerend en belde ons na twee uur dat de baby en de au pair veilig waren.
Zo zijn er nog tientallen gebeurtenissen die me haarscherp voor de geest staan. Dat we op Bali zaten en ons hele huis blank stond, na dagen en nachten aanhoudende regen, en de stroom uit was gevallen. En de vakantie waarin we op de laatste dag onze camera verloren met alle vakantiefoto’s. Het afschuwelijke moment dat mijn kleinste meisje zo hard op haar hoofd viel, dat het bloed er uitstroomde alsof we de kraan hadden opengezet. Of de keer dat ik mijn kniebanden scheurde met skiën en een gipsvlucht terug moest nemen. Op weer een andere reis knapte mijn kuitspier terwijl ik nog twee weken voor de boeg had met vier kinderen. De allerergste ervaring deed ik op tijdens mijn huwelijksreis naar Sri Lanka. De dag na onze aankomst rolde de tsunami over het land.
Waarom onthouden we de slechte momenten wel en vervagen de goede langzaam in ons hoofd? Wellicht uit zelfbescherming, je wilt tenslotte niet dat het je nog een keer overkomt. Met fijne vakantiemomenten gaat het misschien net als met geluk in het algemeen: Het is vervlogen voor je er erg in hebt. Ik zal dit moment dan ook wel weer snel vergeten zijn, terwijl ik hier zit te tikken en uitkijk over de Middellandse Zee. Ik doe mijn laptop weer dicht, om NU te genieten.

Klik hier voor meer columns van Elle van Rijn

Elle van Rijn studeerde aan de Toneelschool Maastricht. Tegenwoordig is de actrice, die debuteerde met het boek 
De tragische geschiedenis van mijn succes vooral schrijfster. Met haar vriend en haar vier kinderen woont zij in Het Gooi.