Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Dilemma: 'Moet ik wel of niet verhuizen nu ik ouder word?'

Ze hebben er lang over getwijfeld, dachten dat het totaal niets voor hun was. Maar gisteren hebben Dorien en Paul de knoop doorgehakt. "We zetten ons oude vertrouwde huis te koop en gaan richting de grote stad. Maar deze drastische beslissing is niet over een nacht ijs gegaan." Dorien: "Het heeft...

Dilemma: 'Moet ik wel of niet verhuizen nu ik ouder word?'

Ze hebben er lang over getwijfeld, dachten dat het totaal niets voor hun was. Maar gisteren hebben Dorien en Paul de knoop doorgehakt. "We zetten ons oude vertrouwde huis te koop en gaan richting de grote stad. Maar deze drastische beslissing is niet over een nacht ijs gegaan."

Dorien: "Het heeft niets te maken met geld, maar wel alles met ouder worden. We wonen al 30 jaar in een fijn huis in een klein dorp. Een twee-onder-een-kapwoning met een bescheiden tuin voor en een heel grote tuin achter. Een typisch jaren dertig huis met veel mooie details. We hebben elkaar leren kennen tijdens onze studie in de grote stad, woonden allebei op kamers en genoten van alle lusten die een grote stad te bieden heeft.

Blij om weer terug te zijn
Na ons trouwen hebben we toch maar een huis gekocht in een gezellig klein dorp. We waren allebei een beetje uitgekeken op de drukte van de stad en wilden graag kinderen. De kinderen kwamen er en wij genoten van het veilige dorpsleven. Eens in de zoveel tijd gingen we naar de stad en waren dan blij om weer terug te zijn in ons rustige dorp.

De kinderen zijn uitgevlogen
De kinderen zijn inmiddels uitgevlogen en het huis is toch wel heel erg groot geworden voor ons tweeën. Paul en ik zijn de 50 al enige jaren gepasseerd en hebben beiden gelukkig nog een fulltime baan. Wat vroeger heel gewoon was; het huishouden, het bijhouden van de tuin, de klusjes in en om het huis; we merken beiden dat dit steeds meer een last wordt. Niet lichamelijk, maar gewoon door de factor 'tijd'. Toen de kinderen nog thuis woonden, gebeurde dit soort dingen tussen de bedrijven door. Nu willen we graag weekenden weg of gezellig met vrienden en familie afspreken en leuke dingen doen, in plaats van hele dagen in de tuin werken of schilderen.

Lees ook: 'Ik ga op vakantie en neem elk jaar mee... Mijn moeder'

Verhuizen is best emotioneel
Ongeveer een jaar geleden waren we op visite bij goede vrienden, die een nieuwbouw appartement hadden gekocht in de stad. Alles nieuw en dus heel weinig onderhoud. 'Heel mooi, maar niets voor ons', zeiden we op de terugweg tegen elkaar. Maar hoe vaker we bij deze vrienden komen, hoe leuker we het gaan vinden. Ze wonen midden in de stad, hebben een splinternieuw huis met weinig onderhoud en géén tuin. Vooral dat laatste spreekt Paul heel erg aan. Maar verhuizen? Het woord verhuizen heeft voor mij best een emotionele betekenis. Ik wil eigenlijk niet weg uit het huis waar we zoveel hebben meegemaakt; het huis waar onze kinderen zijn opgegroeid. Maar aan de andere kant moet ik ook bekennen dat het onderhoud aan het huis ons soms allemaal te veel wordt en dat het gewoon veel te groot is geworden. In onze hoofden werd een hevige strijd gestreden tussen de voor- en nadelen van verhuizen.

De voordelen vochten zich gaandeweg naar boven
De doorslag werd gegeven door onze buren op leeftijd. Vorige maand kregen ze te horen dat ze geen auto meer mogen rijden om gezondheidsredenen. Dan realiseer je plotseling hoe beperkt je bent als je afhankelijk wordt van het dorp. Wij hebben één restaurant, één supermarkt en één keer per uur rijdt er een bus naar het dorpscentrum. Zelf ga ik elke week voor mijn grote boodschappen al naar de stad en alleen de vergeten boodschappen doe ik in het dorp. Als ik geen zin heb om te koken stappen we in de auto en rijden naar de stad om een leuk restaurant uit te zoeken.
Dit zouden we allemaal op de fiets kunnen doen als we in de stad zouden wonen. De voordelen van een verhuizing naar de grote stad vochten zich gaandeweg naar boven, terwijl de nadelen steeds meer naar de achtergrond werden geschoven.

Een en al enthousiasme!
Afgelopen zondag waren de kinderen bij ons op bezoek en hebben we onze plannen verteld. Een en al enthousiasme! Zij vinden ons dorp wel leuk, maar wonen nu zelf in de stad en zijn gewend aan de voordelen die het wonen daar biedt. En diep in hun hart is er misschien toch ook wel opluchting. Nu is het een uur rijden om bij ons op visite te komen. Ze hebben echter ook een druk leven met werk en kinderen, dus een spontaan bezoekje aan ons schiet er al snel bij in. Zo herkenbaar, zo waren Paul en ik ook toen wij jong waren (ik voel me opeens heel erg oud). De kogel is dus door de kerk! We gaan voor een appartement in de buurt van onze kinderen en hopen nog minstens twintig bruisende jaren te beleven in een even bruisende stad."