Blog: Isa en Medina gaan het hélemaal anders doen.

De dames werken aan een nieuw boek. In pyjama. Met een haar- en gezichtsmasker... Tot er op de deur wordt geklopt...

"Wat doen jullie nu weer...?’ ‘Hoezo? We proberen iets uit, iets nieuws.’  ‘…Alweeeeer?’  ‘Ja, alweer ja! Pff, wat is je probleem…!"

2050

Wij houden nu eenmaal van nieuwe dingen uitproberen. En ja, hoe gekker hoe beter wat ons betreft; afvallen zonder inspanning, rimpels weg zonder plastische chirurgie, glad gezicht mét plastische chirurgie maar dan zónder pijn, voeding zonder te hoeven koken, autorijden zonder zelf te hoeven rijden…

Wij zouden dolgraag in 2050 willen leven, dat is echt onze tijd; zelf  niets meer doen, de techniek neemt alles van ons over. Je wilt ergens zijn; je denkt eraan en je bent er, je hebt honger; je neemt een pil en je zit propvol en voelt je ook nog verzadigd! Halleluja!

Nieuw boek

Wij volgen dan ook nauwgezet de laatste ontwikkelingen op technologisch gebied en als het even kan dienen wij ons gewillig aan als proefdier. Dit alles heeft wel effect op ons dagelijks leven, vaak zijn wij een week of wat een soort van uit de running. Daar is niet iedereen even blij mee, denk aan kinderen, vrienden, familie, agenten…best een dingetje dus. 

Maar wij zijn natuurlijk niet voor één gat te vangen. Een probleem is voor ons altijd een uitdaging en tadaaaa: we besloten gewoon een nieuw boek te schrijven; zijn we elke dag samen, lekker thuis, en hebben we alle tijd en rust om te experimenteren, zonder pottenkijkers. Geen reden meer tot klagen, nietwaar? 

Nu zaten wij laatst, zoals elke dag, gemoedelijk samen te werken. 

Je moet weten dat wij dat altijd in pyjama doen, met een haarmaskertje in die kaalheid tegen gaat, en een gezichtsmasker dat belooft alle kraaienpoten in een half uur weg te trekken.

Algenpoeder

Dit keer hadden wij ook ons hele lichaam ingezwachteld met een nieuw supersonisch goedje dat wel even pijn zou doen, maar met de belofte op een wonderbaarlijk resultaat; geen cellulitis meer – Ja, slechts na één behandeling! -, en geen vetkussentjes meer- echt allemaal weg? En als kers op de taart een huid zo glad als een pasgeboren baby’tje, wie wil dat nu niet?!

De pijn was inderdaad vrij extreem, maar hé, wie mooi wil zijn… intussen hadden we ook al een week geen alcohol meer gedronken en voedden we ons met zakjes algenpoeder, de nieuwste trend op detox gebied ontwikkeld door de NASA.

Gevolg was wel dat een van ons ietwat groen uitsloeg en de ander juist meer neigde naar licht blauw, wat ook door de misselijkheid kon komen, want zo lekker was het niet. 

Surprise!

Staan er ineens drie van onze vijf beste vrienden in de kamer, met tassen vol heerlijkheden; twee flessen champagne, een moot zalm, oesters en tot slot een kingsize slagroomtaart. Surprise!!!! WTF dachten wij, wat irritant, een suprise party! Hadden ze dat niet even kunnen zeggen…

Het vreemde was dat hun gezichtsuitdrukking in het geheel niet paste bij al deze overdadigheid.

Bleek het een interventie te zijn!

Ze waren het spuugzat, dat gedoe van ons, die extreme hang naar gezondheid en nieuwigheden. Leven moesten we! In het hier en nu. Bloedserieus betichtten ze ons ook nog eens van Orthorexia. Het kwam best binnen bij ons. Het was kiezen of delen wat hen betreft: óf wij werden weer die leuke Isa & Medina óf wij hadden vanaf nu geen vrienden meer.

Nou ja, de keuze was snel gemaakt.

"Dan maar geen vrienden…", zeiden wij in koor.

En na een pijnlijke stilte van onze vrienden:

"Surprise", alweer tegelijkertijd.  "Kom maar door met  die champagne en taart."

Écht leven in 2018

Na het bacchanaal zaten we samen op de bank uit te buiken. 

"Weer eens écht te gaan leven…?!" Leuke uitdaging, best ook een goed voornemen voor 2018 trouwens…

HApPy New Life gewenst!