BUCHINGER DAG 7

Dag 7

Ik word vroeg wakker met het gevoel, dat ik vannacht een cavia, 3 goudvissen en 16 slakken heb ingeslikt. Althans zo voelt het in mijn mond. Het is bekend dat wanneer je aan het lijnen bent of de koolhydraten overslaat, dat je uit je mond gaat ruiken (lees: stinken). Tandenpoetsen is mijn enige redmiddel want kauwgum is verboden. Ik wil ook niet dat mijn hersenen mijn maag het signaal gaan geven dat wanneer ik ga kauwen weer honger ga krijgen. Ik ben juist zo blij dat ik dat al een week niet heb. Dus poets ik vandaag iets vaker en zorg dat ik niet too close in de buurt van bijvoorbeeld mijn Spaanse arts kom.

Vrolijk stap ik in de bus richting in het strand. Ik heb er zin in vandaag. Vandaag ga ik van Marbella naar Puerto Banus lopen. Hee stapt daar ook Cliff Richard in? Ik kijk even goed. Het blijkt hem toch niet te zijn. Sinds ik hier zit, heb ik al een Charlize Theron, enkele Kardashian zusjes voorbij zien komen, maar iedere keer blijken het look-a-likes te zijn. Ook de staff hier bevat vele look-a-likes, zoals onze aerobic teacher. Zij lijkt sprekend op Anna Wintour en blijft consequent haar zwarte zonnebril ophouden. En de reden dat ik geen private session met de personal trainer boek, is omdat hij als 2 druppels water op Don Draper van Mad Men lijkt. Het leidt me veel te veel af. Niet eten, doet vreemde dingen met me.

Op het strand aangekomen, zet ik voor het eerst muziek op en ga van start. Ik wil dik een uur gaan powerwalken. Maar Coldplay geeft me zo’n zwevende start dat ik meteen begin te rennen. Al snel geef ik het op. Mijn lichaam is nog niet in staat om te gaan hardlopen. Het komt later wel, niet opgegeven. 
Zelf denk ik dat ik al jaren een gebrek aan discipline heb, maar laatst zei iemand:’ je hebt geen gebrek aan discipline want je haalt je deadlines toch altijd? Jij hebt een gebrek aan routine. Je moet leren dat je vast houdt aan een gezonde levenstype. Probeer daar routine in te krijgen.’ Dus dit is mijn voornemen voor 2016.

Om half 1 heb ik een lezing over het leven ná Buchinger. Ik sta te snel op, maar zie sterretjes en ga snel weer zitten. Vandaag na de wandeling, ben ik moe, ondanks 8 uur slaap, ben duizelig en sloom. Ik sleep me naar de lezing toe. De Duitse arts Ulla Hohn, laat mij en 2 andere cursisten een powerpoint presentatie zien wat er allemaal op je af gaat komen als je weer terug naar je familie, vrienden, werk en sociaal leven. Sta sterk in je schoenen. Het zal namelijk 6 tot 8 maanden duren voordat je deze gezonde lifestyle hebt opgepikt. Geef niet op. Maar zorg wel dat wanneer je thuis bent, dat je blijft wandelen, blijft sporten en vooral op je voeding blijft letten. De rode draad in haar verhaal is dat je je lifestyle MOET veranderen, anders zitten die kilo’s er binnen mum van tijd weer aan. De boodschap is duidelijk. Ze laat ons ook nog het verschil tussen de dierlijke en plantaardige proteïnes zien. Verteld ons alles over de verboden dierlijke vetten, en de simple suikers en de complexe suikers. Heel interessant allemaal. De lezing loopt uit en ik moet weg ivm mijn aqua aerobic lessen. Die wil ik nooit missen, zo makkelijk een beetje springen in het water.

Terwijl ik in de weer ben met mijn noodle begrijp ik eindelijk, waarom er altijd 2 lifeguards naast het zwembad zitten met witte shirtjes aan waarop groot SOS staat. Dit is voor de mensen die zich voelen zoals ik vandaag. Die het loodje leggen tijdens de aqua aerobic les, omdat ze zo duizelig zijn, flauw vallen en langzaam kopje onder gaan. Ik heb de heren gelukkig nog niet in actie zien komen.

Tijdens de lunch, moest ik erg lachen om de Canadese Carol, die hier ook met veel te veel kilo’s zit. Gisteravond op haar kamer had ze een inzinking gehad omdat ze op de Buchinger iPad een filmpje had gezien hoe ze haar BMI moest uitrekenen. Dat had ze braaf gedaan en ze was meteen gaan huilen. Ze zei: ik moet dus of snel een meter groeien, of afvallen, want anders krijg ik mijn BMI nooit naar beneden. Succes met groeien Carol.

S’avonds na mijn prei soepje heb ik nog een fullbody massage. Ik krijg er een muziekje bij. Het begint met rustige zee geluiden, golven, en ik hoor meeuwen in de verte. Ik begin te ontspannen. Maar net als ik in slaap doezel, gebeurd er plotseling iets met de muziek en krijg ik opeens  Spaanse lokale Andre Hazeses te horen, afgetopt met wat Flamenco. De masseuse doet alsof ze het niet hoort. Ik kijk toch even op, of ik niet  opeens toch door Frans Bauer wordt gemasseerd? De luide muziek geeft de massage een andere dimensie, maar achteraf ben ik gelukkig wel ontspannen. Ik ga daarna direct naar mijn kamer en kijk wederom naar een food documentaire en val vrij rap in slaap.

www.buchinger-wilhelmi.com