Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Column Stine: ‘Vergeet toch die carrière, denk aan de liefde!’

Stine Jensen (44) schrijft in haar column over haar zoektocht naar wijsheid, liefde en geluk in de wereld van yoga en filosofie. Ah, de lente! Ik zag het woord met sierlijke letters op het witte doek verschijnen en dat kon maar één ding betekenen: Sebastian (Ryan Gosling) en Mia (Emma Stone) uit ...

Column Stine: ‘Vergeet toch die  carrière, denk aan de liefde!’

Stine Jensen (44) schrijft in haar column over haar zoektocht naar wijsheid, liefde en geluk in de wereld van yoga en filosofie.

Ah, de lente! Ik zag het woord met sierlijke letters op het witte doek verschijnen en dat kon maar één ding betekenen: Sebastian (Ryan Gosling) en Mia (Emma Stone) uit La La Land zouden hartstochtelijk verliefd worden. De film was echter net begonnen en daarom hield ik mijn hart vast: na de lente komt de zomer, de herfst... De winter. Het zou vast niet eeuwig lente blijven. 

La La Land bleef me bezighouden. Het is een feel sad movie, omdat hij niet eindigt met een happily ever after, maar anderzijds ook een feel good movie, omdat de hoofdpersonen er vrede mee lijken te hebben. Andere dromen hebben ze wel vervuld, zoals werk waar ze een passie voor hebben - een mens moet keuzes maken. Maar ik dacht: vergeet toch die carrière, denk aan de liefde! Bij Aziatische films kun je je ten minste nog troosten met het cyclische denken; alles keert terug, winter, lente, zomer, herfst... En lente. In La La Land is het maar één keer lente. 

Lees ook
Soof 2 een echte aanrader


Om mezelf op te vrolijken, ging ik naar de film Soof 2. Die begint in de stromende regen, tijdens een overdrachtelijke winter: Soof (Lies Visschedijk) en Kasper (Fedja van Huêt) gaan scheiden. Dat zou natuurlijk de voorbode van een lente-einde kunnen zijn, waarbij ze elkaar toch weer in de armen 
vallen. Maar er blijkt een heuse trend gaande in filmland: the feel good divorce-film. Soof en Kasper blikken, net als Mia en Sebastian, terug en hebben er vrede mee dat het voorbij is. Tot verbazing van de kijker, die niets liever wil dan een hereniging van het koppel. Maar de mainstream cinema heeft, zo lijkt het, afscheid genomen van het romantische ideaal van die ene Ware, van het vieren van de eeuwige lente. Film lijkt nu meer op het echte leven en ik realiseerde me ineens, hoe lang films ook mij de romantische droom hebben voorgeschoteld. 

Soof viert vele kleine lentes; met ‘sekskabouter’ Jim, met een charmante kok met groot gevoel voor detail én er is het vooruitzicht van een langdurige lenteliefde als ze dierenarts Daan Schuurmans tijdens de zomer in Frankrijk tegen het lijf loopt. Maar wat het belangrijkste is in deze film, en daar is weer een parallel met La La Land: Soof heeft haar kookpassie hervonden! In de nieuwe filmlente leven ze nog lang en gelukkig gescheiden. Ik moet daar nog even aan wennen en word er een beetje herfstig melancholisch van.